De balans tussen klagen en positief zijn

Een onderwerp waar ik de laatste tijd veel mee bezig ben is positiviteit en klagen. Hoewel ik het belangrijk vind om optimistisch in het leven te staan vind ik het ongezond om nooit te klagen. Daarentegen vind ik het ook ongezond als je alleen maar klaagt en nooit positief bent. Ik probeer dus de balans te vinden tussen de klagende Leonie en de positieve Leonie.

balans vinden

Irritatie

Van nature ben ik vrij pessimistisch. Het gaat me dus gemakkelijk af om veel te klagen. Maar sinds ik ben gaan bloggen en actiever ben geworden op social media ontdekte ik hoe irritant het was om constant te klagen.  Het ging slecht met me, dus ik wilde klagen. Hoe kon ik nou positief zijn als ik constant pijn had, een verlammingsaanval had of 18 uur per dag moest slapen? Toch begon ik mezelf steeds irritanter te vinden. Juist doordat ik mijn klaagzang opschreef werd me opeens duidelijk hoeveel ik klaagde. Ik probeerde het te minderen en toen ik andere klagers op Twitter ontdekte besloot ik dat er iets moest veranderen. Ik wilde niet zijn zoals zij. Ik wilde niet alleen maar over alles klagen, negatief zijn en doen alsof er niks moois meer was op deze wereld.

Ongeloofwaardig

Na dit inzicht probeerde ik radicaal te veranderen. Positiever worden was moeilijk dus ik ging voor de tactiek ‘fake it ’til you make it’. Dat lukte redelijk, maar ik begon mezelf ongeloofwaardig te vinden. Want hoe kan je alleen maar positief zijn als je veel last heb van je chronisch ziektes? Om uit te zoeken of ik alleen mezelf ongeloofwaardig vond ging ik zoeken naar positieve mensen op Twitter. Mensen die eigenlijk nooit iets negatiefs plaatsten. Ik vond hun ook ongeloofwaardig. Het was minder extreem dan bij de klagende mensen, maar ik merkte dat ik het moeilijk vond om ze te geloven. Of je nou chronisch ziek bent of niet, niemands leven is perfect. Iedereen heeft wel eens iets wat minder goed gaat. Natuurlijk is het een keuze om dat niet te delen via internet, maar ik merkte dat ik die mensen toch minder snel geloofwaardig vond. Want was dat restaurant waar ze gegeten hadden echt ‘episch’ of deden ze maar alsof om positief over te komen? En hadden ze echt zo’n fijne werkdag gehad of wisten ze niet wat ze anders moesten zeggen?

Optimisme

Ik vind het belangrijk om eerlijk te zijn op internet, om authentiek te zijn. Ik wil dat mensen mij geloven als ik zeg dat ik ergens heel blij mee ben. Ik wil dat mensen mij leren kennen en mij als een echt mens met goede en slechte momenten zien. Ik wil geen ongeloofwaardige of onrealistische gepolijste pop zijn. Daarom besloot ik op zoek te gaan naar de balans tussen de klagende en de positieve Leonie. Omdat ik niet wilde liegen moest ik ook iets aan mezelf veranderen. Ik moest optimistischer worden. Dus daar ging ik eerst mee aan de slag. Niet alleen focussen op het goede, maar ook omdenken. Ook hierin was die balans moeilijk te vinden. Ik moest een leuk dagje uit afzeggen omdat ik met veel pijn in bed lag. Dan kan ik mij focussen op het slapen en de leuke series die ik kan kijken. Ik kan ook omdenken dat het fijn is dat ik niet de kou in hoef. Ik probeerde alleen maar te denken aan het goede en die klaagstem geen millimeter ruimte te geven. Maar of dat helpt? Nee, mij niet tenminste. Want het is gewoon heel erg kut als je iets leuks moet afzeggen omdat je je te ziek voelt. En dat gevoel moet je ook toelaten. Met ontkenning is nog nooit iemand beter geworden namelijk.

in evenwicht zijn

Balans

Na veel vallen en opstaan heb ik redelijk de balans gevonden tussen klagen en positief zijn. Ik probeer niet in een klaagbui te blijven hangen en ook de lichtpuntjes te zien. Het gaat de ene dag beter dan de ander, maar ik vind dat ik ver ben gekomen. Voorheen bleef ik zo erg in dat pessimisme hangen dat ik geen motivatie meer had om te proberen iets leuks te doen. Ik geloofde niet meer dat mijn leven ook leuk kon zijn en zat alleen maar depressief op de bank. Nu geef ik mezelf een schop onder mijn kont als ik te lang negatief ben. Ik vind het nog steeds goed dat ik dat negatieve gevoel de ruimte geef, maar het moet niet te overheersend worden. Op zo’n moment probeer ik dus iets te doen waar ik vrolijk van word, of ik probeer de lichtpuntjes op te sommen zoals ik ook voor Happy life doe. De pijn en vermoeidheid worden er niet minder door, maar ik voel mij wel beter. Ik krijg er hoop door. En die hoop is voor mij heel belangrijk.

10 jaar geleden kreeg ik mijn eerste diagnose. Daarna heb ik jarenlang tegen mezelf en mijn lichaam gevochten tot ik niet meer kon en met een zware depressie thuis kwam te zitten. Iedere keer als ik dacht dat het beter ging stortte ik weer in. Als ik er op terug kijk denk ik dat dat te maken had met een verstoorde balans. Ik probeerde zo positief te zijn dat ik alles wegstopte en ontkende en als ik dat niet meer vol kon houden kwam ik in een periode terecht waarin alles slecht was en ik geen hoop meer had voor de toekomst. Door de balans tussen het negatieve en het positieve te vinden heb ik wel weer hoop voor de toekomst. Ik weet nu dat ik de kracht heb om op slechte dagen lichtpuntjes te zien, om het mooie van het leven te ervaren. Ook weet ik dat ik de kracht heb om met negatieve dingen om te gaan, omdat ik ze niet meer ontken en mezelf de ruimte geef om er over te klagen.

Ik ging op zoek naar de balans door social media. Nu ben ik ook in het dagelijks leven meer in balans. Ik geniet van het leven, heb energie om mij in te zetten voor anderen, kan weer werken en weet dat ik een mooie toekomst heb. Ik accepteer mijn chronische ziektes steeds meer en ik durf mezelf te zijn. Ik heb niet meer het gevoel dat ik mezelf anders voor moet doen, omdat ik anders niet geaccepteerd word. Ik durf te klagen op social media. Ik durf te delen dat het even niet zo goed gaat. Maar ik weet ook dat ik daarna kan delen dat ik iets leuks heb gedaan zonder dat mensen denken dat ik een leugenaar ben. En dat scheelt me een hoop energie.

Hoe probeer jij je klagende en positieve zelf in balans te houden?

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

10 gedachten over “De balans tussen klagen en positief zijn”

  1. Wat een mooie blog is dit. Niks op te zeggen, word er een beetje stil van, tot de kern geraakt.

    Beantwoorden
  2. Wat een ontzettend goed geschreven blog!
    Eigenlijk wat Marjan hierboven ook zegt: ik ben de kleine dingen, de details, meer gaan waarderen. Wanneer het niet goed gaat ben ik van mening dat dit gedeeld mag worden, maar ik vind het ook wel belangrijk om te proberen een balans te houden/vinden. Soms is die even kwijt, maar dat hoort bij het “proces” denk ik.

    Nu ik er zo over nadenk, denk ik dat ik het bijvoorbeeld op Twitter makkelijker vind om de balans te houden dan op mijn blog. Op mijn blog deel ik niet eindeloos veel kleine dingen waar ik van geniet. Wel goed dat je hier over hebt geschreven, want je hebt me aan het denken gezet. 🙂 Bedankt!

    Beantwoorden
    • Ik denk ook dat het bij het proces hoort ja. En zelfs als je de balans helemaal onder de knie hebt zijn er momenten waarop het moeilijk is om die balans er in te houden denk ik.
      Dankjewel!

      Beantwoorden
  3. Wat een mooie blog!
    Ik geniet van de kleine dingen. Van die kleine prestatie voor iets wat me die dag gelukt is. Maar ook van bijvoorbeeld een mooie zonsondergang kan ik intens genieten. Ik probeer die kleine momentjes te pakken.
    Dank je wel voor je berichtje. Xx

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan dansenindestorm Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.