Je hebt deze week vast iets gehoord over de Australische Essena die stopte met social media omdat ze een nepleven leidde. Zo niet dan kan je dit artikel lezen voor een korte samenvatting. Naar aanleiding van haar verhaal heb ik besloten om deze blog te schrijven. Ik heb namelijk wel vaker discussies met mensen over social media en ik verbaas mij regelmatig over mensen die hard werken voor een ‘perfecte’ instagramfeed.
Laat ik voorop stellen dat ieder vrij is in zijn keuze en het niet uitmaakt hoeveel of hoe weinig je deelt op social media. Ik heb een vrij duidelijke mening hierover, maar ik kan mij ook heel goed voorstellen dat er veel mensen zijn die er anders over denken.
Mijn keuze
Ooit, in een ver verleden, begon ik op Hyves. Daar deelde ik voornamelijk dingen die ik deed, maar soms plaatste ik ook iets als het niet zo goed met mij ging. Toen Hyves aan het sterven was ging ik naar Facebook. Eerst keek ik de kat uit de boom, maar uiteindelijk werd ik een frequent gebruiker van Facebook. Later kwamen daar Twitter en (nog later) Instagram bij. Op alle 3 de kanalen deel ik vrij veel. Wel plaats ik op Twitter andere dingen dan op Facebook, maar over het algemeen weten mijn volgers op alle 3 de kanalen het nodige van mij af. Ik deel niet alleen foto’s van dagjes uit. Ik plaats niet alleen foto’s van een perfect huis. Ik plaats ook berichten over mijn ziektes, over dat het slecht met mij gaat. Ik plaats foto’s waarop ik zonder make-up in mijn pyjama zit om 3 uur ’s middags. Ik ga niet beweren dat ik 100% mezelf ben op social media. Ik deel namelijk niet elke negatieve gedachte. Maar ik plaats wel heel bewust ook dingen over slechte momenten.
Waarom zou je?
Regelmatig hoor ik mensen vragen waarom je alles op Facebook zou zetten. Dat zijn vaak mensen die 1x per jaar een foto plaatsen bij de kerstboom en meer niet. Maar er zijn ook mensen die alleen positieve dingen plaatsen en zich afvragen waarom je ook je problemen moet delen op social media. Ik doe dit omdat een groot deel van mijn sociale leven zich op internet afspeelt. Daarnaast vind ik het ook interessant als mensen die ik niet zo vaak spreek eerlijke updates op social media plaatsen. Je kan iemand natuurlijk een e-mail sturen of bellen, maar door social media heb je met veel meer mensen contact dan ik anders zou hebben. Dat merk ik zelf ook. Ik krijg van veel meer mensen reacties dan het aantal mensen met wie ik ook real life of telefonisch contact heb. En ik vind het fijn om die reacties te krijgen. Het is niet alleen fijn om steun te krijgen, maar soms krijg je nuttige tips van iemand die anders nooit geweten zou hebben dat je ergens last van had.
Waar ligt de grens?
Er zijn mensen die social media gebruiken als uitlaatklep. Ze plaatsen of alles wat ze doen (dat je een boterham eet, naar de wc gaat en weer gaat werken interesseert mij niet als je het dagelijks plaatst) of ze plaatsen iedere negatieve gedachte. Ik snap dat het heel fijn kan zijn om zo’n uitlaatklep te hebben als je je slecht voelt, maar ik vind het heel vervelend om iemand te volgen die alleen maar negatief is. Ik merk dat ik dan na een paar berichten de behoefte krijg om te roepen dat ze beter naar een psycholoog kunnen. Mag je dan niks negatiefs plaatsen? Nee, dat mag zeker. Zoals ik al zei doe ik het zelf ook wel eens. Maar het gaat ook om de manier waarop. Als je 10 berichten achter elkaar plaatst waarin je zegt hoe slecht je leven wel niet is en je niks kan is dat voor veel volgers erg vermoeiend. Ik volg een paar mensen met een depressie en die plaatsen bijna dagelijks dat iets niet goed gaat. Zij plaatsen tussendoor echter ook nog berichten van dingen die ze proberen te overwinnen bijvoorbeeld.
Allemaal eerlijk zijn?
Er is al een tijdje een trend gaande dat je zo positief mogelijk moet zijn. Hoewel ik een groot voorstander ben van dingen positief bekijken vind ik het ongezond om nooit eens negatief te zijn of een keer te klagen. Ik merk het vooral bij bloggers, omdat ik er daar veel van volg, maar ‘gewone’ mensen doen het ook. Alleen maar positief zijn en alleen de leuke dingen plaatsen. Dat is allemaal leuk en aardig, maar het is niet realistisch. Hoe fijn je leven ook is, niemand is 100% van de tijd tevreden en positief. Maar als iedereen alleen maar positieve dingen plaatst kan je onzeker worden. Ben jij dan echt de enige met slechte momenten? Ben jij de enige die niet altijd een opgeruimd huis heeft? Daarom vind ik het een goede trend dat er nu weer wat meer mensen zijn die ‘eerlijk’ zijn op social media en die ook de mindere kanten laten zien.
Hoe denk jij over dit onderwerp? Wat voor dingen plaats jij op social media?
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
uit mijn hart gegrepen! dat je er op aangesproken wordt (echt gebeurd!) door mensen die zeggen: jij zet ook ieder pijntje op Facebook…. als ik dat deed had ik dagwerk, en stond er nooit meer iets leuks in mijn status. ik houd van het leven en geniet ervan, maar heb ook mijn mindere momenten, die ik soms wil delen met mijn vrienden. als je dat niet wilt lezen ben je geen vriend en kun je jezelf beter ontvrienden!
Agree hoor :). Al weet ik ook veel mensen die mij hebben ontvolgd, omdat ik me ook wel aangesproken voel over die negatieve posts. Maar dat is een heel groot leerproces voor mij en dat besef ik ook. Blij dat ik jou blog heb gevonden in ieder geval.
Helemaal mee eens, al geef je zelf al wel een hele nuance mee. Zelf doe ik wat jij doet. Ik meld het ook als het niet goed gaat of ik word gewoon wat stiller. Maar ik ga wel mijn bericht met de nodige discretie plaatsen. Als het niet gaat zijn daar ook al wel eens andere mensen bij betrokken en ‘ruzie’ maken op Facebook vind ik een vreselijk zicht.
Het is ook gewoon zo dat ik mij minder ‘uitlaat’ in het algemeen als het niet zo goed gaat. Ik vind er zelf weinig aan als iedereen zijn mening gaat zeggen of advies gaat geven. Of goed bedoelde ‘ocharme’ en ‘wat erg toch’. Dat zit niet in mijn persoonlijkheid, dus hoeft het ook niet op Facebook. Soms ga ik ‘achteraf’ iets delen, als ik er al terug door ben. Dat voelt dan beter.
Genuanceerd dus…
Mooie, eerlijke blog, Leonie. Veel succes verder nog!