Ik heb telefoonangst

Al zolang als ik mij kan herinneren heb ik een hekel aan bellen. Ik probeer dan ook zoveel mogelijk per e-mail af te handelen. Als ik word gebeld lukt het mij nog wel om op te nemen, maar zelf bellen vind ik eng en kost mij heel veel moeite.

Mijn moeder en man kan ik gewoon bellen. Maar als ik iemand anders moet bellen stel ik dat altijd zo lang mogelijk uit. Als ik het dan uiteindelijk toch doe moet ik mezelf echt mentaal voorbereiden. Ik probeer het hele gesprek voor te bereiden, zorg dat ik pen en papier bij de hand heb voor het geval dat en controleer het nummer 10 keer. Het is echt vreselijk. Achteraf valt het altijd mee, maar iedere keer heb ik weer last van die angst.

Gelukkig kan ik tegenwoordig veel dingen afhandelen met een e-mail. Op mijn werk deed ik dat ook, maar soms drong mijn baas toch aan dat ik belde. Dan probeerde ik altijd excuses te verzinnen om eronder uit te komen.

Wat ik precies zo eng vind aan bellen? Geen idee. Als ik hetzelfde gesprek face-to-face zou moeten voeren zou ik dat een stuk minder eng vinden. Het is ook niet zo dat telefoongesprekken in het verleden heel erg fout zijn gegaan. Het is dus echt een irreële en onlogische angst.

Ook als ik gebeld word door een onbekend nummer voel ik mijn hart in mijn keel kloppen en neem ik met trilhandjes de telefoon op. Niet weten wie mij belt zorgt ervoor dat ik mij niet kan voorbereiden. Dat is eng, het onbekende is eng. Als ik zie dat bijvoorbeeld mijn fysiotherapeut belt is het minder eng, omdat de onderwerpen van het telefoongesprek dan beperkt zijn.

Vind jij bellen ook eng? Of hang je de hele dag aan de telefoon?

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

11 gedachten over “Ik heb telefoonangst”

  1. Ik weet niet of het angst is bij mij, ik hou gewoon niet van bellen.Doe het dus ook zo min mogelijk. Ik probeer het zelf ook zoveel mogelijk te vermijden. Ben echt blij met whatsapp ook. Wat een uitvinding is dat.

    Beantwoorden
  2. Herkenbaar! Ik vind telefoneren echt vreselijk. Onbekende nummers neem ik niet eens meer op. Ik stel het ook zo lang mogelijk uit en dan moet ik er echt voor gaan zitten.. pfff..ik ben gelukkig niet de enige!

    Beantwoorden
  3. Ik heb hier ook best wel last van. Ook door het onbekende denk ik. Wanneer ik echt met iemand praat zie ik het gezicht van diegene en daar kan je heel veel aan aflezen, tijdens het bellen hoor je alleen maar een stem en zie je niet hoe iemand erbij kijkt of doet. Vooral dat maakt mij ongemakkelijk. Ook krijg ik er de zenuwen van omdat ik mensen vaak moeilijk te verstaan vind aan de telefoon.
    Wel merk ik dat nu ik wat vaker moet bellen het een klein beetje beter gaat gelukkig.

    Beantwoorden
  4. Ik had dit vroeger ook. Om één of andere reden is dat echt iets wat een hele boel mensen hebben. Toen ik voor mijn werk de telefoon moest opnemen en veel moest gaan telefoneren ben ik compleet van die angst afgekomen. Ik vind bellen nu absoluut geen probleem meer… Mijn enige tip is dus ook… gewoon doen! Hoe vaker hoe beter!

    Beantwoorden
    • Ik heb een paar maanden een soort call center werk gedaan, maar daarna was de angst weer compleet terug. Je zou niet denken dat ik ooit meerdere onbekende mensen per avond belde

      Beantwoorden
  5. Ooh wat een herkenbare blog. Ik vind bellen ook eng. Het idee dat ze boos worden overheerst bij mij heel erg. Terwijl dat eigenlijk best stom is.. maar toch heb ik het.
    Ik neem zelf niet meer op als iemand onbekend belt; ik heb dan zoiets als ze me echt nodig hebben spreken ze mijn voicemail maar in (dan kan ik terugbellen als ik me heb voorbereid)…

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan Sharon Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.