Psychisch lijden moet serieus genomen worden

Laatst had ik een discussie met iemand over euthanasie in combinatie met psychisch lijden. Diegene vond dat euthanasie te verantwoorden was als iemand uitzichtloos fysiek pijn had. Uitzichtloos psychisch lijden was heel iets anders. Want dat was minder erg en daar kon je gemakkelijker overheen komen. Nu ben ik de laatste die terminale kanker vergelijkt met een depressie, maar ik vind wel dat psychisch lijden veel serieuzer genomen moet worden.

It's a disorder, not a decision

Therapie

Vaak wordt gedacht dat je met therapie en medicatie alle psychische aandoeningen kunt oplossen. Ga een paar keer met iemand praten en opeens voel je weer dat de zon schijnt en het leven mooi is. Iedere dag neem je een pilletje en je hebt opeens geen last meer van de stemmen in je hoofd. Was het maar zo simpel. Voor een groot deel van de mensen zal dat inderdaad zo gaan, maar er is ook een grote groep waarbij therapie niet helpt. Mensen die al jarenlang een behandeling volgen, maar geen vooruitgang merken. Ze zijn er. En dat heeft niets te maken met inzet. Soms kan er gewoon niets meer gedaan worden. Dat is bij fysieke aandoeningen heel normaal, maar voor psychische aandoeningen geldt dat ook. Soms is alles al geprobeerd en is er weinig kans dat het toch beter zal worden.

Andere pijn

De persoon met wie ik een discussie had wilde uiteindelijk nog wel geloven dat het soms niet mogelijk is om iemand met een psychische aandoening te helpen, maar dan was het alsnog minder erg dan een fysieke aandoening. Dat doet namelijk echt pijn, bij een psychische aandoening ben je alleen somber. Fout. Psychische pijn is ook pijn. Sterker nog, er zijn onderzoeken die aantonen dat bij psychische pijn dezelfde hersengebieden actief zijn als bij fysieke pijn. Ik ken zowel de psychische als de fysieke pijn. Het is inderdaad niet met elkaar te vergelijken. Maar eerlijk gezegd zal ik bijna altijd kiezen voor de fysieke pijn. Daar kan ik beter mee omgaan en daar zijn nog pijnstillers voor die (gedeeltelijk) kunnen helpen. Psychische pijn is veel minder makkelijk te verzachten.

rust

Aanstellen

Uiteindelijk kwam de discussie weer terecht op hoe echt het nu is. Want kennelijk is het niet mogelijk dat een psychische aandoening even erg is als een fysieke aandoening. Als je psychisch ziek bent moet je gewoon even je instelling aanpassen, je schouders eronder zetten of het positieve in het leven zien. Allemaal leuk en aardig, maar waarom zou dit wel helpen voor een psychische aandoening en niet voor een fysieke aandoening? Met een positieve instelling kom je ver, maar dat zorgt er niet voor dat al je psychische klachten verdwijnen. Als je niet ‘gewoon somber’ bent, maar echt een zware psychische aandoening hebt (wat het geval is bij mensen die euthanasie aanvragen) is een positieve instelling niet de oplossing.

Vergelijken

Iemand die een gebroken been heeft krijg een bos bloemen en wens je beterschap. Iemand die depressief is moet gewoon vrolijk doen en zich niet zo aanstellen. Iemand die de ziekte van Crohn heeft mag in bed gaan liggen. Iemand met een angststoornis moet niet zo bang zijn en gewoon doorgaan. Iemand met epilepsie krijgt van alle kanten steun en zorg. Iemand met een conversiestoornis wordt verweten dat die aandacht vraagt en dat er niets aan de hand is. Iemand met diabetes mag een aangepast dieet volgen waar iedereen rekening mee houdt. Iemand met een bipolaire stoornis moet zich gewoon over de stemmingswisselingen heen zetten. Iemand met kanker krijgt alle steun in de wereld. Iemand met een psychose wordt vermeden en moet gewoon zien wat er echt is en wat niet.

Zelfs in 2017 worden psychische aandoeningen zelden serieus genomen. En zelfs als je serieus worden genomen, wordt nog altijd gedacht dat alle fysieke aandoeningen erger zijn. Dat is niet zo. Het zijn twee verschillende dingen, allebei zijn ze erg. Of een aandoening nou fysiek of psychisch is, iedereen verdient het om serieus genomen te worden, om gelooft te worden, om steun en begrip te krijgen.

Denk niet te makkelijk over een psychische aandoening.

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

6 gedachten over “Psychisch lijden moet serieus genomen worden”

  1. Oooh zo makkelijk om te oordelen maar psychisch leed kan zo verwoestend zijn. Het is makkelijk om het van de zijlijn te beoordelen, tot je er zelf in komt te zitten.

    Als je je altijd maar depressief voelt en in een zwarte wolk leeft, dat wil je toch niet?

    Mensen zouden eens minder moeten oordelen en verder kijken dan hun neus lang is.

    Beantwoorden
  2. Geweldig dat je hierover schrijft. Een van onze kernthema’s op het werk is het recht op zelfbeschikking en dus ook euthanasie; ik heb ook al schokkende verhalen en nog schokkendere reacties gehoord. Ongelooflijk dat psychisch lijden anno 2017 nog steeds weggewuifd wordt.

    Beantwoorden
  3. Wat goed dat je dit onderwerp bespreekbaar maakt. Ik vind euthanasie een heel moeilijk thema maar snap niet waarom niet-terminaal lichamelijk lijden hier wel een reden voor is en psychisch lijden niet. Ik bedoel, het verschil is dat je aan een psychische ziekte niet direct doodgaat en aan bv. kanker wel (dus kun je niet wachten op een nieuwe behandeling) maar ook mensen met een ernstige maar niet dodelijke lichamelijke ziekte, mogen euthanasie krijgen. Daar geldt dan toch hetzelfde voor (dat je wel kunt wachten op een nieuwe behandeling) als voor psychsich lijden? Wat jij zegt, vaak vinden mensen psychische pijn minder “echt”. Ik heb ook wel eens het verwijt gekregen dat, omdat ik al vanaf kinds af aan geregeld doodsgedachten had, het wel niet serieus zou zijn. Los van het feit dat het niet leuk is om met die gedachten rond te lopen, wat ook de reden is (“roep om aandacht” of “echt” lijden), krijg ik dan echt de indruk dat ik “gestraft” word voor het feit dat ik nog leef. Ik bedoel, als ik dood was geweest nu, was het blijkbaar wel serieus.

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan yvonne Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.