Janet Bouwmeester heeft een boek geschreven over positief leven met een chronische ziekte; Ziekelijk Gelukkig. Omdat ik de laatste tijd bezig ben met leren leven met mijn conversiestoornis, leek mij dit wel een interessant boek om te lezen. En zoals je op de foto kunt zien heb ik redelijk wat dingen gemarkeerd!
De schrijfster van dit boek heeft Lupus en beschrijft haar strijd om hier mee te leren leven. Het hele eerste deel van het boek is gewijd aan ontkenning. Iets wat zij tien jaar heeft volgehouden. Maar ook iets wat ieder chronisch zieke zal herkennen. Je wilt namelijk niet ziek zijn, je wilt gewoon je leven vervolgen. Je hoopt op een pilletje waardoor je weer beter wordt. Je wilt helemaal niet horen dat je de rest van je leven ziek zal blijven. Veel zelfhulpboeken geven weinig aandacht aan de ontkenning. Ze willen dat je meteen gaat beginnen met acceptatie. Ik vind het juist heel fijn dat er in dit boek wel aandacht wordt besteed aan ontkenning. Je voelt je begrepen. Daarnaast is het belangrijk om te begrijpen waarom je je ziek zijn ontkent. Dat komt in dit boek goed aan de orde. En zodra je de ontkenning begrijpt kan je verder naar acceptatie.
Naast de ontkenning worden ook een paar gevoelens uitgelicht die je kunt voelen. Er wordt wederom uitgelegd waarom je die gevoelens voelt. Vervolgens leer je de gevoelens herkennen. Het kan namelijk goed zijn dat je denkt dat je je niet schaamt, maar dat gewoon nog niet als schaamte hebt herkend. Vervolgens krijg je per gevoel tips om te voorkomen dat je je zo blijft voelen.
Om de ontkenning af te sluiten wil Janet dat je een feestje viert. Een feestje met vrienden en familie, met alleen of partner of gewoon een feestje voor jezelf. Het is geen ‘jippie ik ben ziek’ feest. Het is een ‘en nu ga ik weer verder met mijn leven’ feest. Persoonlijk heb ik hier helemaal niks mee. Ziek zijn is geen feest waard, ook niet als je besloten hebt om je leven weer op te pakken. Ik zou hier nooit een moment voor inlassen om deze keuze te ‘vieren’. Gelukkig is het hoofdstuk over het feest niet heel uitgebreid, dus dat kan je vrij gemakkelijk negeren.
Om je leven weer op te kunnen pakken is het belangrijk je leven te inventariseren; wat wil je, wat kan je, wat vind je belangrijk? Aan de hand van die inventarisatie is het gemakkelijker om te besluiten wat anders moet in je leven en wat je met je toekomst kunt en wilt doen.
Vervolgens geeft ze je een paar handvaten om ondanks het ziek zijn positief te kunnen leven. Dit zijn nuttige eigenschappen voor ieder chronisch zieke. Misschien heb je de eigenschappen al. Dat kan je leven hoe je deze eigenschappen optimaal benut. Misschien heb je deze eigenschappen nog niet. Dan staan er tips in het boek om de eigenschappen te ontwikkelen.
Tot slot is er een hoofdstuk met aandacht voor verschillende auto-immuunziektes. Hier had ik zelf niks aan, omdat geen van mijn ziektes onder die categorie valt. Dit hoofdstuk heb ik dan ook overgeslagen. Aan dit hoofdstuk kan je goed merken dat de schrijfster zelf een auto-immuunziekte heeft. In het hele boek noemde ze het af en toe tussen neus en lippen door (“Vaak kan je met een auto-immuunziekte niet van te voren beoordelen hoe je je de volgende dag voelt”), maar dit was niet storend. Daarnaast kan je vaak in plaats van auto-immuunziekte ook gewoon chronische ziekte lezen. Ook de ervaringsverhalen van andere chronisch zieken waren in 95 procent van het boek geschreven door mensen met een auto-immuunziekte. Dit was ook niet storend. Al deze zaken bij elkaar maken echter wel duidelijk onder welke categorie de ziekte van de schrijfster valt. Het is mogelijk bedoelt als een manier om het boek persoonlijk te maken, maar het kan ook opgevat worden dat dit boek meer voor mensen met een auto-immuunziekte is dan voor mensen met een andere chronische ziekte.
Na het lezen van het boek ben je natuurlijk niet direct ziekelijk gelukkig. Je moet ermee aan de slag. De bedoeling is dat dit boek je op weg helpt, je tips geeft en je bijstaat. Ik denk dat Janet Bouwmeester hier in is geslaagd. Ik ben al sinds mijn zestiende chronisch ziek. Hoewel ik wel in de loop der jaren verschillende nieuwe ziektes heb verzameld. Ik weet dus al negen jaar hoe het is om ziek te zijn. En het grootste gedeelte van mijn ziektes heb ik over het algemeen redelijk geaccepteerd. Met mijn conversiestoornis begin ik nu echter pas uit de ontkenningsfase te komen. Ook al weet ik hoe het is om ziek te zijn, ik heb in dit boek wel een aantal goede tips gelezen die ik zeker wil gaan proberen toe te passen. Daarnaast was het gewoon fijn om bevestiging te krijgen over bepaalde dingen.
Voor mij was niet het heel boek nuttig, omdat ik niet pas ziek ben. Er stonden slecht enkele tips in die ik nuttig vond. Het was verder geen openbaring voor mij. Ik denk echter dat mensen die nog maar net te horen hebben gekregen dat ze chronisch ziek zijn veel aan dit boek kunnen hebben.
Dit boek kan je kopen bij bol.com:
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |