De drie r’s; mijn moeder heeft altijd geroepen dat ik daar baat bij heb, terwijl ik er altijd tegen gevochten heb.
Als kind merkte ik al dat ik bij teveel onregelmatige en drukke dagen ik ziek werd. Toch wilde ik nooit geloven dat ik rust en regelmaat nodig had. Dat is niet cool namelijk. Dat is saai en braaf. Ik wilde gewoon doen wat iedereen deed, hoewel ik stiekem best blij was dat toen ik thuis woonde ik veel rust en regelmaat had.
Eenmaal op mezelf ging ik helemaal los. Hoewel je daar nu waarschijnlijk een verkeerd beeld bij krijgt. Ik was geen student die iedere nacht in de kroeg hing. Ik was wel een student die at wanneer en waar ze zin in had en tot 3 uur achter de computer zat. Dat heb ik een jaar volgehouden en toen moest ik terug naar de rust en regelmaat; ik kreeg het prikkelbaar darm syndroom. Ik ben bijna een jaar lang iedere dag ziek geweest. Iedere dag verging ik van de pijn en kon ik weinig eten. Iedere dag was de wc mijn beste vriend en ging ik nauwelijks nog naar buiten. Uiteindelijk kreeg ik het redelijk onder controle door medicatie en (let op, daar komt ie weer) rust en regelmaat.
Toen ik mijn vriend leerde kennen had ik al last van mijn conversieaanvallen. Toch merkte ik dat het erger werd. Mijn rust en regelmaat verdwenen namelijk. Het is heel leuk om net verkering te hebben, maar dan wil je zoveel mogelijk tijd doorbrengen samen en ga je regelmatig spontaan weg. Heel leuk, maar ik merkte dat mijn lichaam dat niet fijn vond. Pas toen de rust en regelmaat weer wat terugkeerden merkte ik dat ik de conversieaanvallen beter onder controle kreeg. De zoveelste bevestiging dat ik toch echt die regelmaat nodig had.
Inmiddels heb ik besloten om mij niet meer te verzetten tegen dingen als rust en regelmaat. Ik heb weer veel conversie- en buikpijnaanvallen en daar word ik niet vrolijk van. Dan ben ik liever een saai en braaf persoon die toch een redelijk normaal leven kan hebben. Ik ga dingen plannen, ik ga voldoende rust nemen en ik ga alleen nog maar dingen doen die ik leuk vind. Het is nu tijd voor mij. Tijd om beter te worden. Tijd om aan mezelf te werken.
In mijn agenda heb ik een planning gemaakt voor de komende week. Er staat in wanneer ik moet sporten en er staat in ik welk deel van het huis moet schoonmaken en boodschappen ga doen. Het weekend is leeg om op het laatste moment ingevuld te worden. En afspraken met anderen kan ook alleen op de dagen dat ik weinig andere dingen te doen heb. Als ik volgende maand in staat ben om volgens deze planning te leven en mij beter voel dan is er altijd de mogelijkheid om alles verder uit te bouwen en extra dingen te gaan doen.
Daarnaast ga ik leren om naar mijn lichaam te luisteren. Lukt het een dag niet dan is het jammer. Dan zeg ik mijn afspraken af, ook als ik daarmee mijn planning aan moet passen. Zegt mijn lichaam dat ik die dag veel moet slapen, dan doe ik dat. Zegt mijn lichaam dat ik een verkort schema met sporten moet aanhouden, dan doe ik dat. En zegt mijn lichaam dat ik niet ver kan lopen, dan doe ik dat ook niet. Ook niet als dat betekend dat ik dagjes uit in een rolstoel door moet brengen.
Aangezien mijn planning niet heel vol is heb ik genoeg tijd over. Tijd om te rusten, maar enkel rusten is niet vol te houden. Daarom ga ik ook aan mijzelf werken. Ik ga mij vast voorbereiden op mijn therapie. Ik ga vast nadenken over wat het ziek-zijn voor mij betekent en wat het met mij doet. Ik ga nadenken over dingen die ik aan moet passen. Over dingen die mij dwars zitten. Dingen die een conversieaanval uitlokken.
En verder? Verder ga ik boeken lezen, haken, bakken en kleuren.
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |