Dag lieve Celine

Vorige week hield het leven van een (online) vriendin op. Hoewel het geen grote verrassing was, raakte het mij wel heel erg. Niet alleen haar overlijden, maar ook de verbondenheid die op Twitter ontstond. En vandaag is de uitvaart in besloten kring. Dus vandaag wil ik een blog aan die lieve Celine wijden.

Lieve Celine,

Ik leerde je op Twitter kennen en vond je meteen aardig. Dus toen jij zei dat je maar een paar kilometer bij mij vandaan woonde wilde ik je graag ontmoeten. We hebben niet vaak afgesproken, maar via internet was er regelmatig contact. Je was 8 jaar jonger, maar daar merkte ik weinig van. Je was heel anders dan mensen van jouw leeftijd. Je had al veel meegemaakt en vond het leven zwaar. Daar maakte je nooit een geheim van. Ik probeerde je te helpen en je appte me als je het niet meer zag zitten. Maar ondertussen dacht je ook aan anderen. Je probeerde anderen te steunen, stuurde vele aardige kaartjes, was geïnteresseerd in het leven van anderen.

Toen jij een stageplek nodig had en ik kon regelen dat je bij mijn werk stage kon lopen heb ik je beter leren kennen. Of eigenlijk ook niet, want je was in het echt precies hetzelfde als op internet. Je was nog steeds aardig en zorgzaam. Wilde je beste doen om je taken zo goed mogelijk te doen. Maar je maakte ook geen geheim van je psychische problemen. Tegelijkertijd kon je genieten van het werken, de gezelligheid met collega’s en je afscheidscadeautjes met flamingo’s! Jij was de eerste die ik begeleide bij haar stage, maar ik weet nu al dat je altijd de leukste zult blijven!

Terwijl je zo in strijd was met jezelf, was je lief voor mij rondom mijn scheiding. Je stuurde weer meerdere kaartjes, probeerde mij op te beuren en liet merken dat je er voor mij was. Dat vond ik altijd zo lief van je. Je was zo betrokken. Niet alleen met mij, maar met heel veel mensen. Mensen die je via internet kende. Een medium waarbij je zogenaamd geen vriendschappen kunt opbouwen, maar jij bewees het tegendeel!

Maandagavond las ik een nieuwsbericht en moest ik aan jou denken. Maar dat probeerde ik weer te vergeten. Tot ik dinsdag las dat het voorgevoel klopte. Jij was helaas niet meer onder ons. Sindsdien heb ik veel aan je gedacht. Om je gehuild. Teruggedacht aan al je lieve kaartjes. Maar ook genoten van de verbondenheid op Twitter. Veel mensen die jouw als vriendin zagen zochten contact met elkaar. Twitter stond vol met berichtjes over jou!

Vrijdag heb ik afscheid van je genomen. Wat heb je dat goed geregeld. Alles ademde Celine. Dat maakte het naast zwaar ook erg mooi. De kaartjes met de gekleurde stiften, de gewone muziek ipv treurige begrafenismuziek, de mooie kleurrijke bloemen op de kist. De foto’s die op de tv werden getoond waren mooi. Ze lieten zien hoe jij kon stralen, ook al voelde jij je toen vaak niet stralend. De foto’s heb ik na een tijdje genegeerd, het was te zwaar. Maar jouw gezin maakte het weer wat beter. Jouw ouders en zusje waren zo sterk. Ik voelde zoveel liefde voor jou. Je vader herkende mij van een foto en wist wie ik was van jouw verhalen. Hij probeerde andere mensen te troosten, heel bijzonder!

Zaterdag stond Twitter weer in het teken van jou. Iedereen at om 20.00 uur een stuk vlaai om jou te herdenken. Ik heb eerlijk waar nog nooit zoveel vlaai op Twitter voorbij zien komen. En jouw hashtag (#RachelCeline) werd ook zo vaak gebruikt, dat je op een gegeven moment op plaats 16 van Trending Topics stond. Je was overal. Er was zoveel liefde voor jou!

Lieve Celine. Je was een bijzonder, mooi, dapper persoon. Ik vind het jammer dat het niet kon zoals je graag wilde. Dat je voor plan B moest kiezen. Maar ik vergeef het je Celine. Je wordt gemist en zal voor altijd in mijn hart blijven. Ik hoop dat je de rust hebt gevonden die je zocht. Dat je bij Lobke bent.

Dag lieve Celine.

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

2 gedachten over “Dag lieve Celine”

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.