Dag tegen het pesten – Verpest

Het is vandaag weer de Dag tegen het pesten. 2 jaar geleden schreef ik mijn verhaal in een blog. Vorig jaar maakte ik een video. Ik heb lang getwijfeld of ik nu weer een blog wilde schrijven over dit onderwerp. Ik vind het belangrijk dat er aandacht aan wordt besteed, maar het is voor mij ook heel pijnlijk. Nadat ik besloten had om hier een blog over te schrijven bleef ik het toch uitstellen. Ik kreeg al buikpijn bij de gedachte eraan en de nachtmerries en herbelevingen namen toe. Maar ik heb het toch gedaan. Het is belangrijk om hier open over te zijn en ik realiseer mij steeds meer hoeveel gevolgen het pesten op mij heeft gehad.

Verpest

Van groep 4 t/m mijn eindexamen ben ik gepest. Dat is inmiddels lang geleden, maar het heeft nog dagelijks gevolgen. Ik bleek PTSS te hebben, waardoor ik veel herbelevingen heb aan die tijd, maar ik durf ook veel niet meer. Wanneer ik mensen ontmoet of iets in een groep moet doen ben ik gelijk bang voor een herhaling van het verleden. Ik ben heel onzeker over mezelf. Ik ben ook blij dat ik niet meer in Den Helder woon, waardoor ik een stuk minder vaak iemand tegen zal komen die mij gepest heeft. Mijn pestverleden beïnvloed mij nog iedere dag. De laatste paar maanden heb ik ook steeds meer het gevoel dat ik verpest ben.

Eigenwaarde

Ik heb de laatste paar jaar hard gewerkt om mijn eigenwaarde op te krikken. Toch is die nog steeds erg laag. Ik vind mezelf steeds iets minder lelijk, maar ik ben nog steeds erg onzeker over mijn uiterlijk. Er zijn nog steeds dagen dat ik zo min mogelijk in de spiegel kijk. Ook over mijn innerlijk ben ik ontevreden. Ik ben bang dat ik niet leuk genoeg ben. Als ik mensen zie praten weet ik zeker dat ze mij uitlachen om iets wat ik doe. Voor mijn gevoel ben ik nooit goed genoeg. Ik moet uitzonderlijk zijn, bijzonder. Anders vinden mensen mij niet leuk. Hoe ik over mijzelf denk wordt bepaald door wat anderen van mij vinden.

Ik heb bevestiging van anderen nodig om mezelf goed genoeg te vinden. Als iemand mij niet goed genoeg vindt is dat voor mij een bevestiging dat ik waardeloos ben. Het is iets waar ik aan moet werken. Ik moet mezelf ook goed genoeg vinden zonder de bevestiging van anderen. Ik mag ook blij zijn met wie ik ben en trots zijn op wat ik doe. Ongeacht wat anderen ervan vinden.

Angst

Hoewel ik niet meer in de dagelijkse angst van het pesten hoef te leven, voel ik die angst nog wel regelmatig. Als ik nieuwe mensen ontmoet ben ik bang dat ze mij uitlachen, dat ze mij stom vinden. Als ik een groep mensen leer kennen wordt het alleen maar erger. Dan ben ik bang dat ze zich tegen mij gaan samenspannen of mij zullen buitensluiten. Ook zonder het ontmoetingsgedeelte ben ik bang voor groepen. Als ik over straat langs een groep jongeren loop ben ik ook meteen bang dat zij mij zullen uitlachen of uitschelden.

Hoewel ik mijn pesters in principe nooit meer tegenkom, zie ik ze soms nog wel langskomen op Facebook. Het is enkel internet, maar toch voel ik de angst van vroeger dan meteen terugkomen. Het horen van hun naam roept diezelfde angst weer op. En als ik op straat iemand zie lopen die op een pester lijkt stopt mijn hart even met kloppen.

Het is niet zo dat ik dagelijks in angst leef, maar die angst van vroeger is altijd dichtbij.

Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

Reacties Facebook

Reactie

See more