De voordelen van ziek zijn

In deze blog ga ik het hebben over de voordelen van chronisch ziek zijn. Dus niet de voordelen van een griepje. Chronisch ziek zijn is niet leuk. Je kunt er ook behoorlijk depressief door raken. Toch is het niet alleen maar negatief. Als je goed kijkt zijn er ook wel een aantal voordelen te bedenken.

Natuurlijk zijn die voordelen relatief. Ik zou die voordelen zo inwisselen voor een gezond lichaam, maar als je dan toch ziek bent kan je maar beter genieten van die voordelen toch? De voordelen die ik ga noemen zijn afkomstig uit mijn situatie. Sommige voordelen zullen voor iedereen gelden, maar er zullen ook mensen zijn die weer andere voordelen hebben.

Uitslapen
Al mijn hele leven houd ik van uitslapen. Ook voordat ik ziek werd. Ik ben een avondmens en voor 9 uur ’s ochtends opstaan is voor mij altijd een uitdaging geweest. Nu hoef ik vaak nergens heen en kan ik dus bijna iedere dag net zo lang slapen als ik wil. Dat is fijn omdat de dag dan minder lang duurt, maar ik merk dat ik het ook nodig heb. Als ik eerder op sta heb ik de hele dag weinig energie en moet ik ’s middags weer gaan slapen. Als ik gewoon uitslaap tot ik uit mezelf wakker word heb ik meer energie en hoef ik ’s middags ook niet meer te gaan liggen. Ook heel fijn! Toen ik nog werkte moest ik ’s ochtends werken, ’s middags rusten en dan was het al tijd voor koken en het avondeten en was mijn dag opeens voorbij zonder dat ik echt veel gedaan had.

Je echte vrienden leren kennen
Een vriendschap met een chronisch zieke kan lastig zijn. Een ziek persoon zal vaker afspraken afzeggen, maar kan ook niet alles. Zo red ik het bijvoorbeeld niet om te gaan stappen. Nu heb ik dit ook nooit leuk gevonden, maar wat als je altijd op stap gaat en een heleboel vrienden hebt die ook van stappen houden? Wat doe je dan als iemand niet meer mee gaat stappen? Die spreek je steeds minder en uiteindelijk heb je geen contact meer. Oftewel, de vriendschap was te oppervlakkig. Of je krijgt ruzie met vrienden omdat ze je niet snappen. Dit had ik. Een goede vriendin kon niet begrijpen dat ik pijn had en rust nodig had. Ik was al ver over mijn grenzen gegaan en ik kon niet meer.  Dat snapte ze niet en de vriendschap was over. Ze had geen zin om rekening met mij te houden. Ook dat was dan dus geen echte vriendin.

Het klinkt heel cru, maar na een tijd van ziekte heb je waarschijnlijk minder vrienden dan voordat je ziek werd. In het begin leven mensen nog wel met je mee of houden ze contact, maar op een gegeven moment wordt het voor veel te moeilijk en laten ze je vallen. Er blijven maar een paar mensen over die je steunen en op wie je kunt rekenen. En dat is natuurlijk niet leuk, maar het is tegelijkertijd wel heel fijn om te weten dat de vrienden die je over hebt échte vrienden zijn. Zo weet je op wie je kunt rekenen.

Hobby’s
Het is leuk om hobby’s te hebben, maar die kosten tijd. Gelukkig heb ik veel tijd. Tussen het rusten door heb je nog genoeg tijd om te vullen. Nu kan je wel iedere keer op internet surfen of tv kijken, maar dat is overdag niet zo boeiend, omdat de meeste mensen dan werken en er dus weinig interessants gebeurt. Lezen is een goede oplossing, maar ik heb geen zin om iedere dag de hele dag te lezen. Als het een heel goed boek is lees ik wel meerdere uren achter elkaar, maar dan ben ik er op een gegeven moment ook klaar mee. Dus wat doe je dan met je tijd? Hobby’s!

Nu heb ik een beetje ongelukkige hobby’s uitgekozen. Fotografie en bakken kost veel energie en haken kan ik niet heel lang volhouden omdat mijn handen dan pijn gaan doen. Maar als je te weinig energie hebt om de hobby daadwerkelijk uit te oefenen kan je er altijd over lezen. Zo bak ik niet iedere week, maar ik lees wel veel over bakken of ik zoek nieuwe recepten. Het is niet hetzelfde als het daadwerkelijke bakken, maar het is wel leuk om te doen.

Je kunt ook proberen om je hobby’s simpeler te maken. Ik fotografeer het liefst buiten in de natuur, maar dat gaat niet altijd. In plaats van zielig op de bank te gaan zitten kan je ook de bloemen en planten in de woonkamer fotograferen. Het is niet hetzelfde, maar je bent bezig met je hobby en het is zelfs nog een uitdaging om toch mooie foto’s te maken. Of met bakken; je kunt een compleet gedecoreerde taart willen bakken, maar ik heb daar bijvoorbeeld 10 uur voor nodig. Ook dat kan niet altijd. Maar ik kan wel tussendoor even snel brownies uit een pak bakken. Dat kost me maar een paar minuten, maar op die manier ben je toch weer even met je hobby bezig. Dus zelfs als je je slecht voelt kan je je hobby’s uit voeren.

Gemakkelijk afspraken kunnen maken
Het is voor mij vrij makkelijk om een afspraak te maken. Ik hoef geen rekening te houden met werktijden. Ik kan eigenlijk altijd. Mijn enige probleem is dat ik liever niet om half 9 al bij de dokter zit, maar zelfs dat kan als het moet. Toen ik nog studeerde en 40 uur per week stage liep was het een ramp om een afspraak bij de dokter of de tandarts te maken. Het moest altijd heel vroeg of heel laat en dan moest je haasten om op tijd te zijn; waardeloos. Nu heb ik die stress gelukkig niet meer. Maar ook buiten het medische circuit is het gemakkelijker afspraken te maken. Afpsreken met familie of vrienden gaat opeens een stuk makkelijker. En voordeel is ook nog dat als die vriendin ook niet werkt je gewoon lekker doordeweeks kunt afspreken. Als je dan gaat winkelen of gaat lunchen is het rustig in het centrum; veel beter dan in het weekend als iedereen het centrum in gaat.

Jezelf leren kennen
Het klinkt heel diep en dat is het eigenlijk ook. Als je ziek bent word je met jezelf geconfronteerd. Is het niet in het begin dan is het later nog wel. Er zal hoe dan ook een moment komen dat je erachter komt dat je niet meer kunt leven zoals je deed voordat je ziek werd en dat je dingen moet aanpassen. En dat is confronterend. Je leert wat je prioriteiten zijn, wat wil je het liefst blijven doen? Je leert je lichaam kennen, waar liggen mijn grenzen? Maar je leert ook je eigen kracht kennen. Dan heb ik het over mentale kracht. Het is moeilijk om ziek te zijn, maar je moet doorzetten. Het is gewoon geen optie om de hele dag in bed te blijven liggen. Dat kan niet. Dan heb je echt geen leven meer. Daarnaast ga je er slechter van slapen en gaat je lichaam pijn doen van het vele liggen. Dus je moet gewoon. Je moet uit bed komen en je probeert ook nog een soort van sociaal leven te onderhouden. Wie weet probeer je wel zelfs iets in het huishouden te doen. Of je het nou doet omdat het moet of omdat je het wilt, je zet door. Je blijkt meer doorzettingsvermogen te hebben dan dat je ooit verwacht had.

Hulp bij het zoeken naar werk 
Dit laatste punt is voornamelijk in mijn situatie een groot voordeel. Ik ben namelijk net als de rest van half jong Nederland afgestudeerd in Communicatie. Ooit leek het een goede studie. Je kunt er veel kanten mee op dus er zou altijd werk zijn. Helaas zijn er in de tussentijd veel mensen afgestudeerd en na mij nog weer veel meer. Het is een immens populaire studie. Het aantal banen is helaas niet meegegroeid met het aantal afgestudeerden. Veel bedrijven zien de meerwaarde van communicatie nog onvoldoende waardoor dat vaak afdelingen zijn waarop bezuinigd wordt. Mocht er dan toch een vacature open staan bij een bedrijf dan komen daar honderden sollicitatiebrieven binnen.

Ik heb 1,5 jaar geprobeerd om een baan te vinden, maar toen werd ik te ziek en kreeg ik WaJong. Een opluchting want ik had een inkomen en kon even een stap terug doen wat betreft solliciteren. Bovendien kan het UWV je helpen met het zoeken naar werk. Dat doen ze niet heel fanatiek, maar er zijn reïntegratiebureau’s die vacatures open hebben staan en mensen zoeken bij het UWV. Zo werd ik uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek. Er waren drie kandidaten, dus dan is de kans op een baan al veel reeeler. En ik kreeg de baan ook zonder al te veel moeite. Op die manier kon ik werkervaring op doen. Iets wat zonder het UWV een stuk lastiger was geweest met als die andere werkzoekenden in de communicatie. In dit opzicht vind ik mijn ziektes dus echt een gigantisch voordeel. Ik kan minder werken dan als ik gezond was en door mijn WaJonguitkering zal ik nooit rijk worden van het werken, maar het is voor mij zo wel relatief gezien gemakkelijker om werk te vinden. Nu zijn er minder bedrijven die WaJongers aan willen nemen, zeker hoogopgeleide, maar in verhouding zijn de kansen wel groter.

Er niet zielig uit zien
Ik denk dat veel onzichtbaar zieken het op dit punt met mij eens zijn. Ik vind het soms echt een voordeel dat ik onzichtbaar ziek ben. Ik heb namelijk gemerkt als ik tijdens een dagje uit in een rolstoel zit mensen je heel anders behandelen. Iedereen denkt dan dat je zielig bent, dat je niks kunt of misschien zelfs dat je achterlijk bent. Buiten het feit dat ik mijzelf meestal goed kan redden en alles behalve achterlijk ben, wil ik ook niet zielig zijn. Ik vind het fijn als mensen met mij meeleven, maar ik wil niet dat iedereen mij zielig vind. Ik ben ziek en dat is rot ja, maar er zijn ook nog dingen die ik wel kan en die de moeite van het leven waard zijn, dus ik ben niet zielig! Wat ook fijn is aan het onzichtbare gedeelte is dat mensen er niet meteen naar vragen als ze je zien. Ze worden niet aan je ziekte herinnerd door een rolstoel of een ander hulpmiddel. Nu wil ik best over mijn ziekte praten, maar niet alleen maar. Het is fijn om ook gewoon de normale Leonie te zijn ipv de zieke Leonie.

Ben jij ook ziek? Heb jij nog andere voordelen?

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.