Dorpsmeisje

Eigenlijk weet ik het al mijn hele leven, maar na een kort bezoek aan Amsterdam wist ik het weer zeker; ik ben een dorpsmeisje. Ik ben opgegroeid in een dorp en woon nu weer in een dorp en ik zou niet anders willen. Ik hunker niet naar de stad, zelfs niet om te winkelen. Laat mij maar lekker in het ‘durp’ wonen. Ik ben een echt dorpsmeisje en ik schaam mij er niet voor!

Te veel indrukken

Als je jong bent verwacht iedereen van je dat je graag in een stad wilt wonen. Toen ik nog te jong was om op mezelf te wonen werd altijd verwacht dat ik dan toch op zijn minst wel in een grote stad wilde winkelen. Nou liever niet. Ik ben opgegroeid in Julianadorp, een dorp met bijna 14.000 inwoners bij Den Helder. We hadden wel een paar winkels, maar als ik wilde winkelen gingen we toch vaak naar Den Helder toe. Dat vond ik nog goed te doen. Het is geen grote stad, er is 1 winkelstraat, het is niet te druk en alles is overzichtelijk. Veel klasgenoten gingen winkelen in Alkmaar of Amsterdam, maar daar was ik na 2x helemaal klaar mee. Ik raak het overzicht kwijt in een grote stad. Er zijn te veel straten, te veel winkels, winkels die ik niet ken, te veel mensen. Alles is te veel. Resultaat is dan ook dat ik in een grote stad vrijwel nooit slaag. Ik vind het ook niet leuk om te snuffelen tussen de rekken. Mijn hoofd kan al die indrukken en prikkels niet verwerken, laat staan dat ik dan ook nog op zoek ga naar kleding.

Studentenstad

Toen ik ging studeren was Amsterdam een optie. Qua reistijd was het te doen dus ik had al besloten dat ik daar voorlopig niet op kamers wilde. Maar Leeuwarden was ook een optie. Die reistijd was niet goed te doen, dus ik zou dan toch in een stad moeten gaan wonen. Omdat de studie in Leeuwarden mij meer aansprak ging ik toch maar op kamers daar. Ik koos wel voor een kamer aan de rand van Leeuwarden, zodat ik minder ‘last’ van de stad had. Maar gelukkig bleek Leeuwarden heel erg mee te vallen. Ik heb nooit in het centrum gewoond, maar ik vond het niet erg om er te winkelen. Alles bleef overzichtelijk, ik kende de weg snel, ik durfde zelfs rijles te nemen. In een stad, wie had dat ooit gedacht. Misschien komt het door de inwoners, maar Leeuwarden heeft voor mij nooit aangevoeld als een echte stad. Het is dat ik mijn man heb leren kennen, maar anders had ik er nog wel een paar jaar kunnen wonen. Waarschijnlijk was ik op den duur dan wel naar een dorp verhuisd, maar ik vond het niet erg om in Leeuwarden te wonen, reizen en winkelen.

Boerendorp

Door mijn man ben ik in Dronten terecht gekomen. Mijn opa en oma wonen er ook al bijna 50 jaar, dus ik kende het al heel goed. Het was mijn tweede huis. Daarom was de keuze vrij gemakkelijk om bij hem te gaan wonen. Inmiddels woon ik hier 5 jaar en ik zou hier de rest van mijn leven kunnen wonen. Dronten is 2x zo groot als Julianadorp, maar het is nog steeds een dorp. Zo’n dorp zelfs dat we hier niet eens stoplichten hebben! Het voordeel is dat er genoeg faciliteiten zijn. Het winkelcentrum is groot genoeg om niet ergens anders hoeven te winkelen en we hebben een polikliniek waar je voor veel ziekenhuisdingen terecht kan. Wat mij betreft is Dronten perfect. Ik heb hier alles wat ik nodig heb, maar het is niet zo’n klein dorp dat iedereen elkaar kent en er over iedereen gepraat wordt. De inwoners hebben een goede combinatie van dorpse vriendelijkheid en het stadse laat-iedereen-doen-waar-die-zin-in-heeft. Het is natuurlijk wel een dorp tussen de weiland en met veel (ex)boeren, dus dat merk je soms wel, maar verder is het een perfect dorp voor mij.

Voelen jullie je ook niet fijn in een stad? Of juist andersom?

Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

Reacties Facebook

Reactie

See more