De fotografiewereld heeft 2 kampen als het gaat om het nabewerken van foto’s. De ene groep is er op tegen en de andere groep vindt dat het de foto’s ten goede komt. Ik hoor zelf bij de tweede groep en in deze post zal ik je uitleggen waarom.
Vroeger bestond er niet iets als photoshop, en je had ook geen geheugenkaartje waardoor je 100 foto’s van 1 bloem kon maken. Daardoor moest je van te voren goed nadenken over de instellingen om te zorgen dat je een mooie foto kreeg. Door de technologische vooruitgang hoeft dat veel minder. Sterker nog; als je je foto’s in RAW fotografeert dan kan je achteraf nog heel veel dingen aanpassen in de instellingen die je normaal gesproken bij het fotograferen instelt (zoals witbalans). Hierdoor zijn er opeens veel meer mensen die mooie foto’s kunnen maken. Je hoeft niet meer alles over belichting en sluitertijden te weten. Op de automatische stand fotograferen is ook weer het andere uiterste, maar fotografie is een stuk bereikbaarder geworden voor amateurs. En dat vind ik leuk, omdat het een leuke hobby is die nu ook uit te voeren is zonder dure spullen of fotografieopleiding.
Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik bij het maken van foto’s vooral let op mijn scherpte (dat kan je helaas niet goedmaken als de foto onscherp blijkt te zijn), scherptediepte en compositie. Belichting houd ik mij minder mee bezig. Het is fijn als een foto in 1x perfect is, maar met photoshop kan je in 2 stappen de belichting en het contrast aanpassen. Dan focus ik mij liever op dingen die je achteraf moeilijk aan kunt passen. Daarnaast zijn de kleuren ook moeilijk te beoordelen op je camera, waardoor je bij thuiskomst misschien toch nog vrij fletse of donkere foto’s hebt. Zonde, want verder is het misschien een hele mooie foto. Maar gelukkig is er photoshop om dat probleem te verhelpen!
Zelf als ik tevreden ben over een foto open ik hem toch nog in photoshop. Met een hele kleine aanpassing in het contrast kan de foto net iets sterker worden. Maar een foto die op het eerste gezicht mooi lijkt kan opeens geweldig worden met wat aanpassingen in de belichting en het contrast.
Deze foto lijkt op het eerste gezicht niet heel slecht. Door de rode paprika is er een interessant contrast op de foto en ook de zwarte aap is niet onbelicht. Geen geweldige foto, maar ook niet zo slecht dat ik hem weg zou gooien.
Om de foto meer te laten spreken heb ik de belichting, contrast en vibrance (levendigheid) aangepast. Hierdoor spreken de kleuren meer, maar komen bijvoorbeeld ook de ogen van de aap beter uit.
Je zou kunnen zeggen dat ik gewoon beter mijn best had moeten doen om tijdens het maken van de foto al mooie kleuren te krijgen. Dat had gekund ja. Dan was ik een stuk langer bezig geweest met deze foto. In een drukke dierentuin met bewegelijke dieren op een koude en regenachtige herfstdag word ik daar niet heel vrolijk van. Daarom omarm ik de nieuwe toegankelijkheid van de fotografie. Ik zie het nabewerken van de foto’s als onderdeel van het fotograferen. Het geeft meer mogelijkheden dan je camera je kan bieden (zoals een sepiakleur). Hierdoor krijg je niet alleen de mogelijkheid om je foto’s mooier en beter te maken, maar ook om een foto om te zetten in een kunstwerk.
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
Ik behoor duidelijk ook tot jouw categorie. Kan er oprecht van genieten om lekker met effecten te spelen en ik ben er bovendien van overtuigd dat je door te photoshoppen ook leert beter te fotograferen. Je ziet wat je moet verbeteren, waardoor je het de volgende keer anders aanpakt. Niks mis mee dus!
Helemaal mee eens!