3 weken geleden had ik mijn laatste werkdag. Ik krijg vaak de vraag hoe het nu voelt en of ik spijt van mijn beslissing heb. Tijd voor een blogje dus! 3 weken is natuurlijk nog maar kort, dus misschien veranderd ik nog wel van mening. Maar op dit moment denk ik nog steeds dat ik de goede keuze heb gemaakt.
Oververmoeid
Stiekem wist ik het al, maar ik bleek echt oververmoeid te zijn. Ik heb de eerste week alleen maar geslapen. Er waren dagen dat ik om 12 uur wakker werd, iets at en vervolgens weer tot het avondeten sliep. En dan was ik alsnog moe genoeg om die avond weer in slaap te vallen. Ik voelde al heel lang de behoefte van lang en veel slapen, maar dat kon niet. Ik werkte 3 dagen, de andere 2 moest ik werken aan mijn to-do lijst en om nou het hele weekend te slapen vond ik niet zo gezellig voor mijn man.
Na een week slapen was ik eindelijk weer zover dat ik overdag mijn ogen open kon houden. Dus ik slaap nog wel tot een uur of 11/12, maar ik hoef ‘s middags niet nog een keer naar bed. Er zit dus vooruitgang in! Zeker omdat ik ook de energie heb om weer iets in het huishouden te doen.
Huishouden
Mijn taken in het huishouden kwamen al heel lang niet verder dan de boodschappen en de was. O en het koken. Het schoonmaken deden mijn moeder en man af en toe, omdat het mij echt niet lukte. Ik heb regelmatig op het punt gestaan om te kijken waar ik geld kon besparen zodat ik een schoonmaker in kon huren. Ik ergerde mij regelmatig aan een vies huis en mijn gebrek aan energie of overschot aan pijn om er iets aan te doen. Nu kan ik het langzaam aan weer oppakken en bijhouden. Want na 3 weken niets in huis doen raak je de hoop ook kwijt, omdat alles zich opstapelt. Dus bijhouden is het sleutelwoord. En nu ik daar meer tijd voor heb en energie bespaar door niet te werken gaat dat goed tot nu toe. Wil overigens niet zeggen dat ik het leuk vind hoor. Het liefst stel ik het alsnog zolang mogelijk uit.
Rust
De lege agenda geeft mij veel rust. Lukt het vandaag niet, dan kan het morgen ook wel. Dat is nu mijn instelling. Toen ik nog werkte was dat veel lastiger en stapelde de taken zich te snel op en raakte ik in de stress. Ook is het fijn om ademruimte te hebben. Als ik vandaag wel al mijn taken heb gedaan heb ik morgen tijd voor iets leuks of voor ontspanning. Als ik mij vandaag niet goed voel ga ik iets doen waar ik mij beter door voel, omdat ik weet dat ik dan niet meteen in tijdsnood kom.
Daarnaast heb ik niet meer de druk van werk. Het ging niet alleen om de uren die ik kwijt was aan werken, maar ook aan de druk die het meebracht. De druk die ik mezelf vooral oplegde, omdat ik mijzelf wilde bewijzen. Iets wat niet nodig was, maar wat ik toch deed. Daardoor melde ik mij ook te vaak niet ziek, terwijl ik beter thuis kon blijven, nam ik regelmatig geen pauze als dat niet uitkwam en stond ik veel onder spanning vanwege die bewijsdrang. Nu dat ik weggevallen is er letterlijk een last van mijn schouders gevallen.
Identiteit
Waar ik voor ik ging werken moeite mee had was mijn identiteit. Niet dat ik die tijdens mijn bestaan van werkende compleet had gevonden, maar werk is in mijn ogen altijd een groot deel van iemands identiteit. Als je je gaat voorstellen en je zegt wat voor werk je doet dan heeft iemand al een redelijk beeld bij je. Ik wil mij niet enkel aan mijn ziektes identificeren, dus wat dan? Op dit moment voelt het goed genoeg om te zeggen dat ik blogger ben. Hopelijk gaat Snappy Store goed lopen, waardoor ik dan ook met overtuiging kan zeggen dat ik een eigen webshop run. En daarnaast blijf ik natuurlijk sowieso op zoek naar mijn identiteit.
Gezondheid
Al met al ben ik dus nog steeds heel blij met mijn keuze om te werken. Ik heb rust gekregen, zie kansen om aan mijn gezondheid te werken en kan beter mijn grenzen in de gaten houden. Ook durf ik nu andere keuzes te maken voor een behandeling. Zo is er sprake van dat ik een 3-daagse behandeling krijg bij Altrecht. Iets wat ik nu ‘gewoon’ wil doen. Als ik nog gewerkt had zou ik mij een half jaar ziek hebben moeten melden en dat zou een enorm schuldgevoel met zich hebben meegebracht. Niet erg bevorderlijk voor mijn herstel. Waar ik mijn gezondheid 1,5 jaar op een gedeelde eerst plek had staan, staat het nu eindelijk weer op plek 1. En ik ben weer bereid om er alles aan te doen om mij beter te voelen. Ongeacht het aantal dagen dat ik daar aan kwijt ben.
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
Wat fijn dat het zo goed heeft uitgepakt en dat je de controle een beetje terug hebt. Neem de tijd voor jezelf.
Ga ik zeker doen!
Besef je goed hoe knap het is om voor jezelf te kiezen. Fijn om te lezen dat dit voor jou dan ook de juiste keuze was.
Besef ik nog niet helemaal, maar ik hoop dat dat nog gaat komen!
Die rust… dat klinkt goed, ben er stiekem wel jaloers op. 😉
Dat kan ik mij voorstellen
Knap dat je die stap hebt genomen. Er zijn er niet veel die dit durven doen, maar goed dat jij naar jezelf hebt geluisterd. Ook dat doen er veel te weinig.
Lukt mij ook niet altijd hoor, of ik wacht te lang. Maar ik ben blij dat ik het nu uiteindelijk gedaan heb
Een hele stap, maar het is meer dan duidelijk dat dit de beste keus voor jou is. Geeft in heel veel opzichten meer rust (zowel lichamelijk als psychisch). Ik ben heel erg benieuwd naar de behandeling die je gaat doen, hopelijk heb je er veel aan! Sterkte!
Dankjewel!
Vind het nog steeds een supergoede en dappere beslissing van je. En je hebt echt zovel geslapen… wauw. Zo vermoeid was je dus!
Ja daar stond ik inderdaad ook van te kijken. Ik was wel moe, maar zó moe had ik niet verwacht
Erg herkenbaar allemaal. Ik zit nu 7 weken thuis van werk maar ook vol met spanningen en stress van wanneer ik weer terug moet. Ben de hele dag door moe en begrip hiervoor krijgen is erg lastig. Je word toch snel lui genoemd terwijl ik altijd erg actief ben geweest en altijd een schoon huis heb gehad maar nu is het gewoon te zwaar soms. Ik heb daardoor ook erg het gevoel dat ik faal omdat ik altijd hoge eisen aan mijzelf heb gesteld en die nu een beetje moet loslaten . Ik ga je blog volgen want ik lees wel meer dingen die erg bekend voor komen. X
Wat vervelend dat je nu ook in zo’n situatie zit. Ik herken wel dat je denkt dat je faalt omdat je niet aan je eigen (onrealistische) hoge eisen kan voldoen. Ik hoop dat je samen met je werk een oplossing kunt vinden waardoor je minder last hebt van spanningen. Misschien eerst weer op therapeutische basis beginnen zodat je langzaam kunt opbouwen?
Wat een moedige beslissing. Ik ben ergens zeker wel jaloers op de rust, die ervaar ik op dit moment zeker niet.
Wat fijn dat je deze stap hebt gezet. Ik ga binnenkort naar de KvK om voor mezelf te beginnen. Ik merk ook dat wanneer ik teveel werk, ik in huis niets meer doe.
Succes met je eigen bedrijf dan!