Iedereen heeft zo zijn angsten. Ik ook. Ik vertel over mijn angsten op dag 18 van de 31 day blog challenge. Naast de veelvoorkomende hoogtevrees en claustrofobie heb ik ook nog andere angsten. Ik ben alleen bang voor hoogtes als ik op een rand of glazen vloer sta op 4 meter hoog. Ik heb alleen last van mijn claustrofobie als ik het gevoel heb dat ik opgesloten zit. Oftewel, echt vaak heb ik geen last van deze angsten.
Er zijn ook angsten waar ik ook last van heb als ik er niet mee te maken heb. Zo ben ik bang om te stikken. Verdrinken of levend begraven worden zijn mijn ergste doodscenario’s. Het is niet eens zo zeer dat ik bang ben voor het dood gaan, maar meer voor de lijdensweg die er aan vooraf gaat. Als ik naar een film kijk waarbij dit iemand overkomt voel ik de angst opkomen. Maar ik droom er ook wel eens uit het niets over. En nu ik er zo over schrijf word ik er ook helemaal naar van. Er is niks waar ik nu in kan stikken, dus totaal niet reeel, maar wel aanwezig.
Daarnaast heb ik een angst ontwikkeld voor het mij slecht gaan voelen. Ik heb soms zo’n heftige buikpijnaanval dat ik alleen maar kan huilen van de pijn en het gevoel heb dat het nooit over gaat. Zodra ik buikpijn krijg word ik een beetje angstig omdat het zich misschien kan ontwikkelen tot een heftige aanval.
Ik heb nu ook een paar keer een conversieaanval gehad waarbij ik boven mijn lichaam zweefde. Vreselijk gevoel. Hier ben ik ook angstig voor geworden, maar het heeft er denk ik ook mee te maken dat ik dan geen controle meer heb over mijn lichaam. Daar kan ik ook heel slecht tegen. Daarom word ik iedere keer bang als ik me een beetje zweverig voel.
Tot slot ben ik ook bang voor de toekomst. Ik weet niet hoe mijn gezondheid er over een paar jaar uit ziet. Kan ik meer? Kan ik minder? Ik ben heel bang dat ik minder kan dan ik nu kan. Dat ik in een rolstoel kom. Dat ik zelf niks meer in huis kan doen. Dat ik de hele dag op bed moet liggen.
Wat zijn jouw angsten?
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |