Je hebt het misschien al een paar keer op mijn blog of social media gelezen; ik had de afgelopen tijd veel pijn. Omdat ik de pijn niet meer aankon ging ik naar de huisarts voor pijnstillers. En die werkten goed. Tot het fout ging. Ik reageerde te heftig en uiteindelijk is zelfs de ambulance gekomen.
Pijn
Ik heb de afgelopen maanden al meer pijn dan anders, maar de laatste maand werd het steeds erger. Dat kwam ook voor een deel omdat er een paar dingen fout gingen met de fysio, waardoor ik minder behandelingen kreeg dan ik eigenlijk nodig had. Na een week op bed liggen van de pijn was ik er klaar mee. Alles wat ik thuis had liggen hielp niet, dus ik ging maandag naar de huisarts voor zwaardere pijnstillers. Zo gezegd zo gedaan. Er kwam wel een melding naar voren dat het misschien een wisselwerking zou gaan hebben met mijn andere medicijnen, maar die kans was klein, zeker bij een lage dosis. Daarnaast heb ik nooit last van bijwerkingen van medicijnen. Dus ik maakte me geen zorgen.
Happy
De pijn werd al snel minder. Dinsdag had ik zelfs helemaal geen pijn weer! Zo fijn! En ik was blij, maar dat is niet zo gek als je voor het eerst sinds tijden geen pijn meer hebt toch? Ik was ook moe en had 12 uur geslapen, maar ook dat is niet zo vreemd als je al een maand slecht slaapt door de pijn toch? Maar om 2 uur ging het fout. Ik begon te trillen. Iets wat niet hoorde bij de bijwerkingen van de pijnstiller. Wel bij het serotoninesyndroom waar ik voor gewaarschuwd was. Ik keek het even aan, maar ik begon steeds verwarder en afweziger te raken. Ik was moe, maar wilde ondertussen ook rondjes springen. Het ging niet zo goed. Mijn moeder kwam langs en die belde de huisarts. Die is komen kijken en testte mijn reflexen. Die reageerden hyperactief. Samen met mijn andere symptomen had ik waarschijnlijk toch dat serotoninesyndroom gekregen. Serotonine is een stofje waar je heel blij van wordt. Het leek ook alsof ik high was. Maar als je teveel serotonine in je hersenen krijgt is het niet zo goed meer. Dan kan het in bepaalde gevallen zelfs gevaarlijk zijn.
Out
Nadat de huisarts weg was werd ik wat minder bewegelijk. En toen ging het fout. Ik werd misselijk en moest overgeven. Daarna ging het licht uit. Ik was amper bij bewustzijn. Voelde mijn lichaam nauwelijks en kon alleen nog maar trillen. Ik hoorde mijn man ergens in de verte praten, maar kon alleen een beetje knikken. Mijn hartslag werd steeds sneller en het voelde alsof er een olifant op mijn borst zat. Mijn man belde de huisarts weer, die was net dicht. De huisartsenpost dan maar. Ik heb weinig meegekregen van het gesprek, maar hoorde op een gegeven moment de sirene van een ambulance.
Snelle check
Ik lag in de badkamer, wat niet handig was, dus ik werd verplaats naar de gang en kreeg een kussen onder mijn hoofd. Er werd aan mijn lijf gesjord, maar ik kreeg het maar voor de helft mee. De ECG, bloeddruk en saturatie waren goed. Ik had wel teveel zuurstof in mijn bloed omdat ik kennelijk was begonnen met hyperventileren. Dus slang in mijn neus om de waardes bij te houden en zakje ervoor om de uitblazen CO2 weer binnen te krijgen. Ik begon langzaam aan weer bij te komen. Van de check heb ik verder weinig meegekregen. Sterker nog, ik kwam de volgende ochtend nog een sticker van de ECG tegen omdat ik niet wist dat hij ook op die plek was geplakt.
Conversieaanval?
Kennelijk is er ergens aan het begin gezegd dat ik een conversiestoornis heb. Toen bleek dat mijn waardes goed waren ging de ambulancebroeder er dan ook vanuit dat ik een conversieaanval had. Dat hele serotoninesyndroom werd niet meer genoemd. Ik was aan het vechten om bij te komen en kon een beetje één oog openen. Hij trok mijn andere oog open en zei dat ik wakker was en gewoon mijn ogen kon openen. Tegen mijn man zei hij dat ik bewust mijn ogen wegrolde, dus dat ik ze ook wel kon openen.
Toen ik wat meer bij kennis was wilden ze me laten zitten. Ik was nog steeds heel duizelig en voelde bijna niets in mijn lijf waardoor ik er totaal geen vertrouwen in had. Maar het moest dus ik werd omhoog getild. Meteen werd het zwart voor mijn ogen en viel ik weer bijna om. De woorden van de ambulancebroeder? “Ik houd je niet vast hoor, je kunt gewoon zitten. Het kussen is weg dus als je hard valt is het je eigen schuld.” Ik zakte verder naar voren en mijn man kwam gelukkig naast me zitten om wat steun te bieden. Ik hoorde de ambulancebroeder nog zeggen dat ik het expres deed voordat hij buiten ging bellen met de dienstdoende arts.
Slapen
Na drie kwartier was de hyperventilatie genoeg gezakt en ging de ambulance weer weg. Ik werd door mijn man en schoonmoeder in bed geholpen. De wereld draaide nog steeds en ik probeerde te slapen. Ik heb geen idee of ik sliep of buiten bewustzijn was, maar ik was iedere keer een half uurtje van de wereld. Iedere keer als ik wakker werd voelde ik mij wel weer iets beter. Om middernacht kreeg ik ook weer wat trek. Het grootste gedeelte van de pijnstilling was uit mijn lichaam, dus ik zou me nu steeds beter moeten voelen.
Woensdag voelde ik me inderdaad steeds beter. Ik was nog wel moe, maar dat is ook niet zo vreemd denk ik. Ik ben weer naar de huisarts gegaan voor andere pijnstillers die dit effect nooit kunnen gaan hebben. Ze werken wel minder goed, maar de pijn is nu ook minder dan dat het vorige week was. Hopelijk blijft dat zo! De huisarts heeft nog een keer bevestigd dat hij echt denkt dat ik het serotoninesyndroom had en er misschien wel een conversieaanval bij kwam door alle prikkels, maar dat dat het zeker niet alleen was. En dat de ambulancebroeder ook nooit zo had mogen reageren, omdat, zelfs als het wel een conversieaanval was, ik het niet expres en bewust deed.
Levend
Inmiddels heb ik weer het idee dat ik in het land der levenden ben. Ik ben blij dat de ambulance snel ter plaatste was en meteen mijn vitale waardes controleerde, maar ik ben nog steeds boos dat er zo werd gereageerd op mijn conversiestoornis. Ik ga dan ook nog contact met ze opnemen om te vragen of ik een keer een lezing mag geven over wat een conversiestoornis is en hoe je er op kunt reageren. Ik had toevallig net de eerste opzet van de zorgstandaard conversiestoornis gelezen (daar werk ik aan mee) en daar stond ook duidelijk in dat de patiënt het niet bewust doet, het serieus genomen moet worden en andere klachten niet meteen als conversieaanval gezien moeten worden.
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
Reacties Facebook
Reactie
Sterkte met bijkomen. Hoop dat deze medicatie ook aanslaat.
Wat een botterik, of het nu wel of geen conversie is, niemand doet dit expres en kan dit expres doen.
Dit te horen krijgen op je meest moeilijke moment maakt de zaak alleen maar erger, je kon op dat moment totaal niet reageren.
En zal waarschijnlijk ook nog averechts gewerkt hebben.
Je zou haast wensen dat hij ook in zo’n situatie belandt, maar dat wens je je ergste vijand nog niet toe, of toch wel in dit geval.
Neem voor nu je rust!
Het hielp inderdaad niet om te zorgen dat ik sneller bij kwam en me rustiger ging voelen!
Wat een slechte reactie van die ambulancebroeder! Goed dat je meewerkt aan die zorgstandaard.
Ik hoop dat de pijn nu minder blijft. Sterkte!
Dankje! Ik hoop het ook!
Je beschrijft het behoorlijk nuchter, maar was het niet ontzettend beangstigend? Van de andere kant ben je er misschien wel aan gewend dat je lichaam je vaak in de steek laat
Ik had het over een klacht indienen, maar wat zou het mooi zijn als je het inderdaad kunt omzetten in iets positiefs. Goed initiatief!
Ik ben inderdaad wel gewend dat ik verlammingsaanvallen heb, daar word ik ook echt niet meer bang van. Dit was wel enger, vooral toen in de sirenes hoorde. Maar ik was zover weg, dat ik ook niet heel veel angst voelde. En die nuchtere toon? Dat is een manier om er mee om te gaan. Dat doe ik met alles, ik vind het gemakkelijker om te praten over de feiten dan moeten na te denken wat ik er bij voelde
Oh hemel, wat erg! Hoop dat je snel weer helemaal bent opgeknapt.
Dankjewel, ik hoop het ook
Poeh, wat heftig! Wat een nare ambulance broeder trouwens, bah. Ik hoop dat je je weer wat beter voelt.
Dankje! Ik ben nog steeds heel snel moe, maar ik voel me niet zo ziek meer gelukkig
Verschrikkelijk! Ik word hier zo boos om. Vind het zo naar voor je hoe er met je is omgegaan meis… dat verdien je niet, niemand niet.
Fijn dat je je weer wat beter voelt. Hoop dat het schrijven een beetje opgelucht heeft? Sterkte! <3
Ja dat heeft wel geholpen tegen het boze gevoel!
Ik zou als ik jou, was de huisarts contact op laten nemen met de desbetreffende ambulancemedewerker. En hem dit nog eens laten herhalen, desnoods zelf een klacht in dienen zo reageren is absoluut niet professioneel. Doet hij dit vaker dan kunnen mensen bang worden om in jouw reagip de ambulance te bellen
Dat is wel een idee ja. Heb het er later wel met mijn huisarts over gehad en hij vond het ook een slechte zaak, maar weet niet of hij nog van plan is om contact met ze op te nemen.
Ik zou het zeker vragen. Nee heb je, ja kan je krijgen.