Achter de schermen #35 – rusten

De afgelopen 2 weken heb ik niet zoveel gedaan. Ik was erg moe, dus ik heb veel middagdutjes gedaan, op de bank gehangen en het mezelf gemakkelijk gemaakt. Soms heb ik dat gewoon even nodig. Dus deze keer geen spannende en drukke Achter de schermen.

Een tijdje terug ben ik bij Altrecht naar de psychiater geweest, om te praten over mijn anti-depressiva en kalmerende medicatie. Om goed in te kunnen schatten of mijn huidige medicatie voldoende werkt en of er een aanpassing gemaakt moet worden, moest ik een speekseltest doen. Die kreeg ik gewoon thuis opgestuurd. Vervolgens moest ik zoveel speeksel in het buisje spugen dat mijn mond helemaal droog was. Maar zo kan bekeken worden hoe snel de medicatie afgebroken wordt. Volgende maand ga ik weer naar de psychiater om de uitslagen en de eventuele gevolgen daarvan te bespreken.

Ik heb deze 2 weken heel veel gerust. Dat vond Roosje prima, want als ik rustig op de bank hang kan zij gemakkelijk bij mij komen knuffelen. Dus dat deed ze veel. Om vervolgens toch boos te kijken als ik na 3 uur opsta, omdat ze nog langer wilde knuffelen.

Na een middagje kerstspullen shoppen was ik weer moe en had ik geen zin om te koken. Dus ik ging lekker naar de toko voor een Indische mini rijsttafel. Het is lekker, vers, gezonder dan het meeste afhaal eten en betaalbaar. Dus ik heb heerlijk genoten van mijn maaltijd.

Ik heb al eerder geschreven over NaNoWriMo; een project waarbij je een maand lang iedere dag schrijft met het doel om een boek van 50.000 woorden te schrijven. Ik heb al meerdere jaren meegedaan, maar het nog nooit afgerond. Dit jaar besloot ik na een paar dagen toch nog mee te gaan doen. Dit keer met een autobiografisch boek ipv een zelfverzonnen verhaal. Dan kan mijn inspiratie tenminste niet opraken. Maar het kostte teveel tijd en energie, waardoor ik het na 2 dagen toch heb opgegeven. NaNoWriMo is gewoon niets voor mij. Ik wil nog steeds een boek schrijven, maar dat moet ik doen zonder zo’n soort challenge.

Ik val in herhaling, maar ik was echt heel erg moe. Dus mijn bed was mijn grootste vriend. Ik maakte door de vele nachtmerries niet hele lange nachten, maar ik lag wel veel in bed om toch wat uit te kunnen rusten.

Mijn knie voelt regelmatig instabiel en pijnlijk aan. De fysio had er al blauwe tape opgeplakt, om te zorgen dat het stabieler en minder pijnlijk aanvoelde. Een stuk liet al na 1 dag los dus die heeft hij vervangen door roze tape. Nu heb ik een zeer kleurrijke knie dus! Maar het helpt en dat is het belangrijkste.

Ik ben bij de gemeente geweest om te kijken of ik recht heb op bepaalde toeslagen of hulp. Door mijn Wajong uiterking heb ik een minimuminkomen. Toen ik getrouwd was had ik nergens recht op, omdat het inkomen van de partner wordt meegeteld. Nu de scheiding officieel is wilde ik weten of ik nu wel recht heb op dingen. Voor nu ligt er een aanvraag bij de WMO voor huishoudelijke hulp.

Wat heb jij de afgelopen week gedaan?

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

4 gedachten over “Achter de schermen #35 – rusten”

  1. Vervelend dat je zoveel moet rusten. Ik heb vorig jaar wel meegedaan met de Nano, maar dit jaar is het mij niet gelukt. Ik ben na ruim 400 woorden gestopt. Ik vind het moeilijk dat ik alles ervoor aan de kant moet schuiven. Met fibromyalgie moet ik toch altijd keuzes maken. Ik wil ook ooit een autobiografisch boek schrijven.

    Beantwoorden
    • Ik heb het eerder op mijn schouder gehad en daar liet het inderdaad ook niet los. Nu kwam het waarschijnlijk door de strakke broeken die ik aantrok. Het zit nu na een paar dagen gelukkig nog vast!

      Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.