Update – hoe gaat het met mij?

Een half jaar geleden schreef ik voor het laatst een persoonlijke update. En die tijd is er veel gebeurd, heel veel. Dus tijd om jullie weer een beetje bij te praten over alles wat er gebeurd is en hoe ik mij nu voel.

Scheiding

Ik heb er al eerder een blog over geschreven, maar mocht je het gemist hebben; ik ga scheiden. Dat heeft natuurlijk onwijs veel invloed op mijn leven. Niet alleen ben ik mijn man en mijn maatje kwijt, maar ook mijn huis. Er moet administratief veel geregeld worden en emotioneel is het een rollercoaster. Het meeste is inmiddels geregeld. De scheiding moet nog worden ingediend en uitgesproken, maar dat zal niet lang meer duren. Verder woon ik sinds 3 weken weer in een eigen huis. Alle adressen zijn gewijzigd, al mijn spullen zijn verhuisd en het normale leven begint weer een beetje vorm te krijgen.

Een nieuw leven, in mijn eentje, is wennen natuurlijk. En ook emotioneel gezien heb ik de scheiding nog lang niet verwerkt. Daarnaast ben ik op zoek naar wat ik wil, wat mij gelukkig maakt. Dat is zwaar, waardoor ik er veel voor kies om per dag te leven. Naar de toekomst kijken zorgt voor paniek. Maar per dag leven lukt, dat is overzichtelijk. En dan kan ik ook best genieten van het leven. Ik doe veel, want ik heb weinig rust in mijn lichaam. Waar ik eerst uren Netflix kon kijken word ik nu halverwege de eerste aflevering al rusteloos. Daar geef ik dan maar aan toe. Net als aan bijna al mijn gevoelens en behoeftes. Ik geef er maar gewoon aan toe en ga er vanuit dat het langzaam aan beter zal gaan. Dat ik meer rust vind, vaker naar de toekomst kan kijken en minder afleiding nodig heb.

Pijn

Begin deze maand heb ik een pijnbehandeling gekregen die ervoor moet zorgen dat ik minder pijn in mijn linkerheup heb. Het was een poliklinische ingreep waarbij ze in mijn rug prednison geïnjecteerd hebben. Hierdoor ontstaat er meer ruimte in de weefsels rondom de zenuwen, waardoor je als het goed is minder pijn krijgt. Ik heb minder pijn, al vind ik het nog lastig om aan te geven hoeveel minder. Want is dit toevallig een goede periode of komt dit allemaal door de behandeling? Volgende maand heb ik een belafspraak en dan kan ik beter beoordelen hoe goed het werkt. Want nu het weer slechter wordt moet ik echt veel meer pijn gaan krijgen. Dus laten we hopen dat dat niet gebeurt! Als deze ingreep is geslaagd kan de pijnarts hetzelfde doen voor mijn rechterheup en mijn schouders. Dan kan ik misschien zelfs de morfinepleisters weer afbouwen en enkel een keer in de zoveel tijd een injectie laten zetten.

Therapie

Voor de scheiding was ik weer begonnen met een behandeling bij Altrecht voor mijn PTSS en conversiestoornis. Het idee was om de herbelevingen en nachtmerries deels te verminderen zodat ik kon doorstromen naar de 3daagse groep. Maar toen kwam er opeens iets tussendoor. We hebben het nu vaak over alle gevoelens die de scheiding en de onzekere toekomst met zich meebrengen. Hierdoor komen we eigenlijk niet toe aan de traumaverwerking. Gelukkig wil mijn therapeut de tijd nemen. Alles wat er rondom de scheiding is gebeurd kan namelijk ook traumatisch zijn. Dus het is belangrijk om daar bij stil te staan nu ik toch al in therapie ben. Het heeft qua gevoel raakvlakken met mijn trauma door het pesten, dus het staat er ook niet helemaal los van.

Voor nu hebben we besloten dat ik een individueel traject blijf volgen. Iedere week heb ik een afspraak bij een psychosomatisch fysiotherapeut en een psycholoog. De focus ligt op in contact komen met mijn emoties en daar mee om kunnen gaan. Dan kunnen daarna de herbelevingen en nachtmerries aangepakt worden. Wanneer ik stabiel/sterk genoeg ben kan ik alsnog doorstromen naar een 3daagse groepsbehandeling. Maar daar staat geen druk meer op. Dat komt wanneer het komt, zelfs als dat pas over een jaar is.

Het leven

Zoals ik net al zei; het leven gaat door. Ik probeer heel erg aan mezelf te denken en te doen wat ik leuk vind en waar ik blij van word. Het is op sommige dagen echt een kwestie van “ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke.” Niet letterlijk natuurlijk, maar de focus ligt dan gewoon op mezelf. Ik lees minder op social media en scroll sneller voorbij de ellende van anderen. Eerder deed ik dat nooit, maar nu merk ik dat ik daar op bepaalde dagen helemaal geen energie voor heb. Ik sla trouwens ook veel blogs over die gaan over hoe geweldig het leven van een ander is. Ook daar heb ik op dit moment geen behoefte aan. Dus daar luister ik naar.

Verder leef ik dus heel erg bij de dag en bepaal ik ter plekke waar ik zin in heb. Ik heb voor deze maand wel een blogplanning gemaakt, maar ik had afgelopen woensdag geen blog online staan, omdat ik die dagen ervoor behoefte had aan andere dingen. Ik heb geen idee wat ik de rest van de week ga eten (boodschappen doen is nu ook nog wat chaotisch), maar ik heb gelukkig altijd iets in de vriezer liggen. En mijn plan voor de dag kan 10x veranderen. Misschien klinkt het niet zo boeiend, maar dat is voor mij een hele andere manier van leven dan ik eerder deed. Ik was de persoon van het plannen, de lijstjes en de structuur. Dat is nu dus even weg.

Naast mijn impulsieve leven probeer ik dus ook dingen te zoeken waar ik blij van word. Daarom ben ik weer begonnen met dansen! Ik heb jarenlang aan klassiek ballet gedaan en daar moest ik mij stoppen door mijn gezondheid. Ik heb het dansen altijd gemist. Er is een nieuwe dansschool geopend in het dorp en ik heb besloten om daar te starten met modern jazz. Ik moet mijn grenzen goed in de gaten houden, maar ik heb goede hoop dat ik het vol kan houden!

Samenvattend zou je dus kunnen zeggen dat ik het leven opnieuw aan het vormgeven ben. Aan het uitvinden misschien zelfs wel. Maar geen zorgen, mijn blog zal gewoon onderdeel blijven van dat nieuwe leven!

Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |