Verplicht thuiszitten – “maar jij bent dit gewend”

Net als iedereen zit ik nu verplicht thuis. Iets wat volgens sommige mensen makkelijk moet zijn voor mij, omdat ik dat door mijn chronische ziektes gewend ben. Het klopt dat ik langere periodes ziek thuis heb gezeten. Dat ik ervaring heb met mezelf vermaken en weinig mensen zien. Dat betekent niet dat het daardoor voor mij makkelijker is dan iemand anders.

In de periodes dat ik ziek thuis zat kreeg ik vaak te horen dat het heerlijk moest zijn om altijd vakantie te hebben. Veel mensen dachten dat het lekker luxe was om zoveel vrije tijd te hebben en niet te hoeven werken. Als ik probeerde uit te leggen dat thuiszitten doordat je teveel pijn of te weinig energie hebt niet hetzelfde is als vakantie werd ik vaak niet begrepen. Diezelfde mensen roepen nu hoe zwaar ze het hebben met thuis zitten. Hoe graag ze weer naar hun werk willen, met vrienden af willen spreken, naar buiten willen. Eindelijk ervaren ze hoe ik jarenlang heb moeten leven en dat blijkt toch best tegen te vallen. Helaas krijg ik nu niet te horen dat ze het nu begrijpen, maar dat zij het nu zwaarder hebben, omdat ik het toch al gewend ben.

Dat je iets gewend bent, zorgt er niet automatisch voor dat het gemakkelijker is. Ik ben gewend om pijn te hebben, maar dat maakt het niet makkelijk. Dat geldt ook voor thuis zitten. Ik ben het gewend, ik heb manieren gevonden om mijn dagen te vullen en hoe ik mij nog een beetje nuttig kan voelen. Dit heb ik geleerd omdat de hele dag in bed liggen geen optie is. Toch zou ik nooit vrijwillig kiezen voor thuis zitten. Ik kies liever voor activiteiten buitenshuis en nuttig zijn door bijvoorbeeld te werken. Het is leuker om onder de mensen te komen, om verschillende dingen te kunnen doen, om op verschillende plekken te kunnen komen.

Na een lange periode van thuis zitten was ik juist zo blij dat ik weer een leven aan het opbouwen was. Ik studeer, liep stage, danste 3x per week, kreeg weer een sociaal leven. Het voelde alsof ik eindelijk weer meetelde, alsof ik mee kon doen met de rest van de wereld. Dat dat nu allemaal op pauze staat door de corona maatregelen valt mij zwaar. Want ja, ik ben het gewend, ik kan mezelf vermaken, maar daarnaast voelt het ook ontzettend confronterend om weer te ervaren hoe ik jarenlang geleefd heb. Ik vind het moeilijk dat mijn leven weer gepauzeerd is, terwijl ik juist zo genoot dat ik steeds meer dingen kon doen. Ik wilde het leven ‘inhalen’.

Voor mij is het dus niet gemakkelijker om thuis te zitten dan voor mensen die dit niet gewend zijn. Het is voor mij mentaal zwaar om weer in eenzelfde situatie te zitten en om herinnerd te worden aan hoe slecht het toen ging. Daarnaast gaat mijn belastbaarheid achteruit omdat ik ruim een maand niet naar de fysiotherapeut kon en veel minder kon bewegen.

Ik ben niet de enige voor wie dit geldt; er zijn veel chronisch zieken die hetzelfde commentaar krijgen als ik krijg. Mensen die achteruit gaan omdat ze niet naar hun medische afspraken kunnen. Dus ben je gezond en vind je het moeilijk om thuis te zitten? Heel begrijpelijk! Maar zeg niet dat het makkelijker is voor de mensen die altijd al thuis zaten, om wat voor reden dan ook. Het is voor iedereen een lastige situatie, of je nou gewend bent om thuis te zitten of niet.

Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

Reacties Facebook

Reactie

See more