Vrij zijn

Waarom is fotografie zo belangrijk voor mij? Omdat ik er gelukkig van wordt. Omdat ik al mijn zorgen vergeet. Omdat ik compleet vrij kan zijn.

fotograferen

In mijn dagelijks leven houdt ik rekening met mijn lichaam. Er zijn dingen die ik niet kan doen. Ik heb pijn waardoor ik weinig doe. Ik houd rekening met houdingen waarin ik beter niet kan zitten. Ik plan alles in zodat ik van te voren kan compenseren als het nodig is. Nou is dit nodig om mijn leven te leiden en dat is prima, maar soms voelt het als een soort gevangenis. Ik kan niet vrij en onbevangen zijn. Met fotografie kan dit wel. Ik vergeet alles om me heen. Had ik pijn in mijn been? Was ik moe? Had ik stress? Zodra ik mijn camera vast pak heb ik daar geen last meer van. De wereld om mij heen stelt niks meer voor. Ik ben alleen met de camera en de natuur vol potentiële foto’s.

Ik plan niet van te voren wat ik wil fotograferen. Ik weet enkel waar ik heen ga. En tijdens het fotograferen heb ik alles voor het mooiste plaatje over. Moet ik een heuvel beklimmen? Moet ik op de grond liggen? Moet ik in een oncomfortabele houding zitten? Geen enkel probleem. Ik laat me door niets tegen houden. Niet door een vieze ondergrond, maar al helemaal niet door mijn lichaam. En dat is heerlijk. Het voelt alsof ik verlof heb van de gevangenis en volledig vrij ben. En het vreemde is dat mijn lichaam dat accepteert. Pas als ik klaar ben met fotograferen kom ik erachter dat ik niet heel verstandig bezig ben geweest en onderga ik de gevolgen. Maar dat heb ik over voor een paar uur vrijheid en een paar mooie foto’s.

Maar waarom dan fotografie en niet een andere hobby? Een hobby die minder belastend is? Geen idee. Ik ben in mijn hoofd creatief, maar mijn handen kunnen het niet uitvoeren. Dus tekenen, schilderen en knutselen in het algemeen zijn een ramp. En omdat ik een perfectionist ben kan ik er niet tegen dat ik het niet kan, waardoor ik gefrustreerd word en het dus niet als hobby kan zien. Zo’n 10 jaar geleden kwam ik erachter dat ik met fotografie die creativiteit wel kwijt kon. Ik maakte af en toe per ongeluk een mooie foto. Later probeerde ik dat steeds vaker express te doen en ik was er niet eens slecht in. En ik vond het nog leuk ook. Inmiddels zie ik de natuur niet als geheel, maar ik zie altijd potentiële foto’s. Ik kan met de camera mijn zicht op de natuur overbrengen. En ik ben compleet ontspannen tijdens het fotograferen.

schelpen

 

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.