Waarom kies ik voor antidepressiva

Vandaag een onderwerp waar ik regelmatig vragen over krijg. Waarom heb ik gekozen voor antidepressiva en wanneer ga ik stoppen? Is het niet beter om gewoon therapie te volgen? Weet je wel wat voor troep het is? Dat soort vragen. Omdat ik het vervelend vind dat ik mij telkens moet verantwoorden voor mijn keuze en er nog steeds een taboe op heerst leg ik het in deze blog uit.

antidepressiva

In den beginne

6 jaar geleden was ik klaar met mijn studie, had ik onwijs veel last van mijn conversiestoornis en voelde ik mij steeds slechter. Het ging echt niet goed meer en mijn man (toen nog vriend) zei op een gegeven moment dat het zo echt niet meer kon en ik hulp moest zoeken. Dus ik ging braaf naar de huisarts. Hij zei dat ik zwaar depressief was en verwees mij door naar een therapeut. Daar had ik op zijn zachts gezegd totaal geen klik mee en na 2 sessies liep ik boos weg. Dus maar weer terug naar de huisarts. Hij kwam met het idee om het eerst eens te proberen met antidepressiva, omdat ik kennelijk moeite had met therapie en het veel tijd zou gaan kosten.

Verbetering

Na twee maanden antidepressiva ging het een stuk beter met mij. Het licht scheen weer, ik kwam weer uit bed en was niet constant boos op de hele wereld. Ik was nog steeds een emotioneel wrak, maar er zat tenminste weer wat leven in mij. De huisarts was tevreden met het resultaat en vond het goed als ik het voorlopig op antidepressiva bleef proberen. De maanden gingen voorbij en ik voelde mij steeds beter en beter. Op een gegeven moment was ik die hele depressie zelfs compleet vergeten. Ik was mezelf weer!

Paniekaanvallen

Helaas kreeg ik uiteindelijk ook paniekaanvallen. Mijn antidepressiva kon daar ook bij helpen, maar dan moest ik wel een hogere dosering slikken. Gelukkig merkte ik al na 2 weken verbetering! De paniekaanvallen bleven zo goed als weg, waardoor ik mij weer goed ging voelen. Ik slikte een half jaar een hoge dosering en had vertrouwen in mijn toekomst.

It's a disorder, not a decision

Afbouwen

Omdat het zo goed ging besloot ik te gaan afbouwen. Ik had geen last van bijwerkingen, maar ik vond het onzin om medicijnen te slikken die ik niet meer nodig had. Dus het afbouwen begon. Eerst van 40 naar 35 en toen iedere 2 weken met stapjes van 5 mg. De laatste stap ging fout. Ik had bij geen enkele stap last van het afbouwen, maar van 5 naar 0 mg was te heftig. Ik werd ziek, kreeg hartkloppingen en had geen idee wat er met mij aan de hand was. Maar toen ik na 4 dagen besloot om weer 5 mg te nemen voelde ik mij na een paar uur beter. Dus ik besloot om voorlopig op die 5 mg te blijven. 5 was beter dan 40 en ik zag het niet zitten om op korte termijn weer die afkickverschijnselen te krijgen.

Weer opbouwen

Na een paar weken op 5 mg merkte ik dat ik weer richting het depressieve ging. Het was niet meer gewoon somber, dus ik besloot nu op tijd aan de bel te trekken. Ik ging weer naar de huisarts en we besloten om te kijken of 10 mg voldoende was. Dat was het gelukkig. Tot de paniekaanvallen ook weer terugkwamen. Nadat ik het een tijdje had aangekeken besloot ik in overleg met de huisarts om weer naar een hogere dosering te gaan. Eerst de 20 mg, maar later toch weer naar de 40. Een jaar later zat ik dus weer op dezelfde dosering als voor het afbouwen.

quote positief zijn

De toekomst

Op dit moment blijf ik mijn antidepressiva slikken en zijn zowel mijn huisarts als therapeut het erover eens dat het waarschijnlijk is dat ik dat ook de rest van mijn leven nodig heb. De kans is groot dat ik een van die mensen ben wiens hersenen te weinig blije stofjes aanmaken, waardoor het beter is dat ik deze medicatie blijf gebruiken. Dat vind ik prima. Ik slik ook voor mijn andere ziektes de rest van mijn leven medicijnen, dus ik maak me niet druk om een extra pilletje. Zolang de paniekaanvallen en de depressie weg blijven heb ik het er voor over. Ik heb nog steeds geen last van bijwerkingen (alleen wat meer dorst) en ik ben weer gelukkig.

Pillen of therapie

Voordat ik begon met mijn behandeling bij Altrecht had ik geen vertrouwen in hulpverleners. Door mijn eerdere ervaringen dacht ik dat alle psychologen slecht waren in hun vak. Ik vond het lastig om mij open te stellen en ik begon al snel met het voorhouden van een mooi praatje. Bij mijn huidige therapeut heeft het meer dan een half jaar geduurd voordat ik mijn muur een beetje kon laten zakken. Het is voor mij dus een moeizaam en traag proces. Zonder antidepressiva zou ik die tijd niet hebben en zou ik ook geen doorzettingsvermogen hebben voor die zware strijd.

In de ideale wereld kan iedereen geholpen worden door therapie ipv met medicatie. Maar zo is het helaas niet. Ik kon 6 jaar geleden echt niet geholpen worden door een therapeut. En nu, met de combinatie van pillen en therapie, is het nog steeds moeilijk. En is dat erg? Nee. Mensen die suikerziekte hebben kunnen het ook niet altijd redden met alleen goed eten. Ook zij hebben soms insuline nodig. Dus waarom is het dan erg als mensen met een depressie ‘kiezen’ voor medicatie?

Hoe denk jij over antidepressiva?

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

13 gedachten over “Waarom kies ik voor antidepressiva”

  1. Mensen met diabetes 2 kunnen hun suikerziekte wel omdraaien, door koolhydraatarm te eten. Mensen met type 1 kunnen hun suikerziekte stabiliseren hiermee (en minder insuline spuiten)
    Dit is overigens geen aanval op jouw beslissing om medicijnen te gebruiken voor jouw ziekte, maar een aanvulling.
    Als jij je beter voelt met medicijnen dan is het prima dat je ze gebruikt, daar heeft een ander niet over te oordelen, maar dat is mijn mening, de maatschappij is daar wel harder in. Erg jammer.
    Daarom, respect dat je dit verhaal vertelt!

    Beantwoorden
    • Ja klopt, weet ik. Daarom had ik erbij gezet dat het niet altijd kan met aangepast eten.
      Ik vind inderdaad dat een ander daar niets over te zeggen heeft, maar helaas gebeurt dat toch nog regelmatig

      Beantwoorden
  2. wat mij betreft heb je helemaal gelijk! een ander kan niet voelen wat jij voelt, ik heb hier zelf ervaring mee, en wat kun je je ongelooflijk ongelukkig voelen als je een depressie hebt. dat gun je niemand! wees jij maar fijn jezelf mét die antidepressiva! wij zijn blij om jouw blije zelf weer te zien!

    Beantwoorden
  3. Als je weet dat antidepressiva slikt, vind ik dat je er gewoon mee door moet gaan. Al helemaal als je weet dat je hersenen te weinig ‘happy’ stofjes aanmaakt. Maar heb je ooit gehoord van LTO3? Het is geen medicijn (als je medicijnen toch een beetje eng vind), maar het doet wonderen voor mensen die depressief zijn. Ik had gelezen dat er mensen zijn overgestapt op LTO3, zodat ze geen antidepressiva meer hoeven te slikken.

    Beantwoorden
  4. Jij goed je helemaal niet te verantwoorden. Als dit voor jou werkt prima toch? Het is een lage dosis, en zoals je al zegt heb je bijna geen last van bijwerkingen. Moedig van je dat je er zo open over bent.

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.