Als chronisch zieke vind ik het niet vanzelfsprekend om te werken. Sterker nog, na mijn studie heb ik 4 jaar thuis gezeten omdat het gewoon niet lukte. Daarna heb ik nog even kort gewerkt, maar toen kwam ik weer thuis te zitten. Nu werk ik sinds 7 maanden weer en ik voel me geweldig! Het werk is op zoveel verschillende manieren belangrijk voor mij geworden.
Wajong
Ik heb al eerder gezegd dat ik een Wajong-uitkering heb. Ik heb werkvermogen, dus het idee is altijd al geweest dat ik ooit zou gaan werken. Helaas is het als hoogopgeleide Wajonger nog vrij lastig om werk te vinden. Ondanks dat er allemaal regelingen zijn is er weinig vraag naar Wajongers zoals ik. Toen ik na 4 jaar mij weer goed genoeg voelde heb ik 8 maanden gewerkt. Die werkgever dacht een mooi goedkope kracht te hebben, maar dat viel tegen. Daarnaast was ik een paar keer ziek geweest, waardoor er werk bleef liggen. Hij vond een Wajonger dus niet erg geweldig en ik kreeg geen nieuw contract. Ik ben toen wat vrijwilligerswerk gaan doen en gestart met mijn behandeling bij Altrecht. Tot ik via via bij mijn huidige werkgever terecht kwam. Hij was juist geïnteresseerd in een hoogopgeleide Wajonger en vond mijn CV erg interessant. Uiteindelijk heb ik dankzij mijn Wajong een baan aangeboden gekregen.
Eigenwaarde
Waar ik tijdens mijn werkloze periode heel veel last van had is dat ik mij nutteloos voelde. Ik probeerde bezig te blijven door te bloggen, het huishouden en wat vrijwilligerswerk. Toch voelde dat niet goed genoeg. Het voelde echt als mezelf bezig houden ipv nuttig zijn. Bezigheidstherapie. Daarnaast voelde het vervelend dat ik nooit mijn studie in de praktijk heb kunnen toepassen. Voor mijn gevoel leefde ik maar een half leven. Niet volwaardig. Het was geen bewuste keuze om niet te werken, dat had het misschien minder vervelend gemaakt. Maar nu merkte ik gewoon dat ik mezelf als minder persoon ging zien. Het was ook heel vervelend dat mijn man altijd met verhalen over zijn werk thuis kwam en ik weinig meer kon vertellen dan dat ik de keuken schoon had gemaakt.
Weer aan het werk
In september begon ik onder het mom van een proefplaatsing weer te werken. Op die manier kunnen zowel de werkgever als de werknemer kijken of het bevalt. Kon ik de werkzaamheden aan? Redde ik het überhaupt om weer te werken? De proefplaatsing beviel goed, van beiden kanten. In het begin was het zwaar, maar later ging het gemakkelijker. Ik begon met 16 uur werken. 2 dagen van 8 uur. Dat was intens. Ik werkte 2 dagen en de rest van de week lag ik op bed en sliep ik veel. Dat werd steeds minder. Ik had minder behoefte aan slaap en ik kon uiteindelijk ook weer dingen buiten het werken om doen. De werkzaamheden bevielen heel goed. Ik maak digitale magazines en ben bezig met bloggen en social media. Heel leuk om te doen, dus daar had ik wel wat vermoeidheid voor over! Het ging steeds beter, dus na 4 maanden besloten we om te kijken of ik het redde om een 3e dag te gaan werken. Uiteindelijk zijn we uitgekomen op 2,5 dag. Daarin heb ik voldoende tijd voor mijn werkzaamheden en heb ik nog energie over om iets thuis te kunnen doen ipv de hele dag te slapen.
Foto: ©Maarten Heijenk
Klik op de foto om een artikel over mijn werkgever, mijzelf en mijn garantiebaan te lezen.
Ontwikkeling
Doordat ik nu weer werk heb ik het idee dat ik mezelf weer ontwikkel. Tijdens mijn studie leerde ik constant iets nieuws en verbeterde ik wat ik al kon. Toen ik thuis zat kon ik wel nieuwe dingen leren, maar vond ik het moeilijk om te beoordelen of mijn bestaande vaardigheden ook verbeterd werden. Er was niemand die controleerde of mijn blog wel goed genoeg was en niemand die feedback gaf. Daarnaast bracht ik maar een heel klein gedeelte van mijn kennis in de praktijk, waardoor ik vond dat ik stil stond. Nu heb ik mezelf al ontwikkeld door digitale magazines te maken (nieuwe vaardigheid), maar verbeter ik ook vaardigheden doordat ik nu bijvoorbeeld ook zakelijk blog. Ik krijg feedback, waardoor ik meer kan leren en mezelf kan ontwikkelen.
Gewoon zijn
Doordat ik thuis zat, had ik op een gegeven moment het gevoel dat ik niet meer mee deed met de rest van de wereld. Nu ik weer werk voel ik me weer gewoon. Ik ben natuurlijk nog steeds ziek, maar ik draai weer mee in de wereld. Het is moeilijk om uit te leggen, maar ik heb het gevoel dat ik weer een normaal leven leid. Ook al is mijn leven heel anders dan dat van gezonde mensen. Voor mij voelt het als een normaal leven. En dat is fijn. Zo ben ik ook niet meer constant bezig met ziek zijn. Ik word niet de hele dag door herinnerd aan dat ik niets anders kan dan op bed liggen. Dat is zo fijn om te ervaren. Maar ook het hebben van een vast ritme helpt bij het ‘gewoon’ zijn. Ik moet nu ook op tijd mijn bed uit, heb verplichtingen en kom op een vast tijdstip thuis. Anderen vinden een ritme misschien saai, maar ik vind het geweldig!
Ik ben dankbaar dat ik weer kan werken en dat ik een werkgever heb gevonden die mij die kans wil geven. Ik heb misschien wat minder energie en wat meer pijn, maar toch voel ik mij beter. Werken betekent meer voor mij dan ik ooit had durven denken.
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
Reacties Facebook
Reactie
Super dat het werken je zo goed bevalt!
Ik heb zelf geen wajong oid, maar ben al een paar jaar op zoek naar een goede balans in mijn werkzaamheden. Gaat nog wel een keer lukken. 😉
Ik hoop het voor je!
Fijn dat ze je daar de kans geven en natuurlijk dat het je een goed gevoel geeft. Dat is ook heel erg belangrijk. Ik werk als ZZP’er en daarom kan ik mijn tijd zelf indelen. Ik kan dat ook iedere Wajonger aanraden 🙂
Daar heb ik ook heel lang over getwijfeld inderdaad! Het is nu even van de baan, maar wie weet ga ik het ooit nog wel doen!
Blij te horen dat het werk je goed bevalt & er een fijne regeling kan getroffen worden. Is zoveel leuker werken voor jou.
Zeker!
Zo goed voor te stellen hoe fijn je het werken vindt! Wat goed dat je een fijne werkgever hebt gevonden waarmee je een realistische manier hebt kunnen uitwerken. En wauw, alles wat je schrijft over nièt werken is ontzettend herkenbaar. Ik heb ook wajong en geen baan sinds een jaar of drie, en vooral het eerste jaar voelde alles wat ik deed als ‘bezigheidstherapie’ ipv iets nuttigs. Gelukkig is dat gevoel nu meestal minder sterk aanwezig!
Wat fijn dat dat gevoel nu minder sterk aanwezig is!
Wat goed en fijn dat je zo’n werkgever hebt. Zelf heb ik ook dat geluk. Zonder Wajong dan, maar wel een werkgever waar ik de ruimte krijg die ik nodig heb met mijn chronische klachten. Altijd de steun gekregen die nodig was en er ook altijd goed over kunnen praten. Volgens mij is dat heel belangrijk, van 2 kanten. Aan kunnen geven wat gaat en wat niet en waarom, zodat je samen naar de mogelijkheden kunt kijken.