Ik heb een aantal keer bij een psycholoog gezeten die mij niet kon of wilde helpen. Ik nam namelijk niet alles klakkeloos aan en had vaak een weerwoord. Ik wilde hulp, maar ik vond het moeilijk om mij open te stellen voor die hulp. Ik was dus niet de perfectie patiënt. Die psychologen wilden of konden niet werken met iemand die niet het schoolvoorbeeld van een patiënt is. Ik dacht altijd dat het aan mij lag, tot ik bij Altrecht kwam. Ik ontmoette eindelijk psychologen die goed waren in hun werk.
Hulp nodig
Als iemand bij een psycholoog komt is er vaak al een heel proces aan vooraf gegaan. Je zit niet goed in je vel of je hebt problemen met functioneren. Het is niet fijn om daar last van te hebben en het is vaak lastig om aan jezelf toe te geven dat je een probleem hebt. Soms besluit je zelf dat je hulp nodig hebt, soms zijn het de mensen uit je omgeving die vinden dat je dat nodig hebt. Het komt er in ieder geval op neer dat je eindelijk de stap hebt gezet om naar een psycholoog te gaan. Daarmee geef je dus toe dat er iets aan de hand is. Of je het nou compleet accepteert, of nog steeds ontkent; het begin is er.
Als je nog met jezelf in gevecht bent kan het heel moeilijk zijn om de hulp van een psycholoog te accepteren. Er zijn mensen die er nog niet klaar voor zijn en die hulp ook niet willen. Er zijn ook mensen die de hulp wel willen, maar het nog niet kunnen accepteren. Tot die laatste groep behoor ik. Ik ben sterk, ik kan alles zelf oplossen en als dat niet zo is heb ik gefaald. Je kunt je vast voorstellen dat het in zo’n geval moeilijk is om je toch open te stellen voor een psycholoog. Vooral als je dan net als ik ook nog eens een angst hebt om je kwetsbaar op te stellen. Dus ik wil de hulp wel, maar ik vind het onwijs moeilijk om daar mee om te gaan.
De muur
Omdat ik het zo moeilijk vond om die hulp te accepteren zette ik een muur op. Een muur waar moeilijk doorheen te breken valt. Maar het is te doen. Toch is dat nu alleen nog de psychologen van Altrecht gelukt. De rest kon of wilde het niet. Ik kom bij een psycholoog, vertel dat ik hulp nodig heb en wat mijn probleem is. Vervolgens krijg je na 1 of 2 afspraken te horen dat je teveel tegen ze ingaat en ze niks met je kunnen. Dat is helaas niet alleen bij mij gebeurd, het gebeurt vaker. En dat is zonde, want voor die mensen kost het daarna alleen maar meer moeite om naar een psycholoog te gaan en zich open te stellen.
Mijn ervaring is dat juist de mensen met een muur de hulp van een psycholoog heel goed kunnen gebruiken. Ze vinden het eng om kwetsbaar te zijn, om hun emoties te voelen, om na te denken over het verleden. Allemaal dingen die ze zonder hulp waarschijnlijk nooit gaan doen. Maar ook dingen die ervoor zorgen dat ze tegen dezelfde problemen aan blijven lopen.
Altrecht
1,5 jaar na mijn laatste psycholoog wist ik dat het zo echt niet langer kon. Ik moest gewoon hulp hebben voor mijn conversiestoornis. Ik wilde niet weer naar een gewone psycholoog. Te bang om weer afgewezen te worden. Daarom ging ik naar Altrecht, waar ze veel ervaring hadden met ‘moeilijke’ mensen. Ik zat daar weer en zei dat ik hulp nodig had en wat mijn probleem was. De muur was ook meteen weer aanwezig. Ik wilde nog steeds sterk zijn. Toch gaven deze psychologen (en andere therapeuten) het niet op. Ze bleven doorvragen en mijn reacties observeren. Al na een paar afspraken lukte het ze om een kijkje achter die muur te nemen. Ik kon dus toch geholpen worden!
Bij Altrecht mag ik tegen de psychologen ingaan. Mijn weerwoord wordt daar geaccepteerd. Sterker nog, als ik alleen maar ja en amen zeg vragen ze door. Dat is namelijk niet genoeg. Als een psycholoog een theorie heeft en jij denkt dat dat niet klopt, mag je er gewoon tegenin gaan. Het is een verademing! Eindelijk psychologen die weten wat ze doen. Die weten hoe ze een patiënt moeten bereiken die het moeilijk vinden om hulp te vragen. Eindelijk psychologen die zelfverzekerd genoeg zijn om een weerwoord aan te kunnen. Psychologen die je proberen te helpen, omdat je de eerste stap hebt gezet door je aan te melden.
Dus beste psychologen van Nederland, neem hier een voorbeeld aan. Geef patiënten niet zo snel op. Ze komen naar je toe omdat ze hulp nodig hebben. Er zit een heel groot verschil tussen geen hulp kunnen accepteren en geen hulp willen accepteren. Praat eens met ze. Observeer ze. Stel vragen. Laat zien dat je je diploma gehaald hebt en een psycholoog bent.
Heb jij ervaring met psychologen die je niet konden/wilden helpen?
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |