Achter de schermen #48 – het einde van mijn therapie

Het afgelopen half jaar plaatste ik af en toe een Achter de schermen met een overzicht van een periode van willekeurige lengte. Deze Achter de schermen is dat ook nog, maar vanaf nu komt er weer gewoon om de week een Achter de schermen online met een overzicht van de afgelopen 2 weken. Maar nu dus nog even een verzameling van foto’s van de laatste periode van mijn therapie.

Ik heb een jaarkaart van de Orchideeënhoeve, dus ik kan daar zo vaak heen als ik wil. Hoewel ik tijdens mijn therapie niet veel tijd en energie had, vond ik het zonde om mijn jaarkaart amper te gebruiken. Dus ik probeerde toch af en toe heen te gaan. Zo ook eind augustus. Het voordeel van zo’n jaarkaart is, is dat je je niet verplicht voelt om de hele dag te blijven. Dus we zijn dit keer ook niet zo lang geweest. Zo kon ik toch even genieten van de mooie planten en dieren, maar was het niet te zwaar. Ik moet wel nog steeds de foto’s uitzoeken haha. Deze heb ik gemaakt met mijn telefoon, maar alle andere foto’s staan nog op mijn camera. Binnenkort maar eens voor gaan zitten!

Tijdens de laatste weken van mijn therapie werd het steeds later licht. Gelukkig heb ik het grootste gedeelte van mijn behandeling in de zomer gehad, want ik kan heel slecht tegen opstaan in het donker. Wat wel heel mooi was, was dat ik tijdens het wachten op de taxi steeds de zonsopgang kon bewonderen. Dat maakte het toch iets minder erg om in het donker op te staan.

Mijn opa en oma waren in september 60 jaar getrouwd en dat moest gevierd worden! Met dat soort feesten nemen ze altijd de hele familie mee naar een wok. Het eten is er lekker, en ik kijk altijd uit naar de pannenkoeken! Er staat daar een pannenkoekenmachine. Naast dat ik het gewoon leuk bedacht vind zijn de pannenkoeken ook nog eens heel erg lekker. Dus ik eet altijd wat minder, zodat ik als toetje meerdere pannenkoeken kan eten haha.

In de therapiegroep is het normaal dat je op de laatste dag afscheid neemt. Iedereen zit dan bij elkaar, vertelt over jouw vooruitgang en vaak is er iets als taart. Ook krijgt de persoon die weggaat een kaartje mee van alle anderen. Ik vond het leuk om ook iets te geven, dus ik ging aan de knutsel. Ik ben bewust ruim op tijd begonnen, zodat ik niet over mijn grenzen heen zou gaan tijdens het knutselen. Ik maakte een tasje (op het zwarte kaartje stonden de namen maar die heb ik even geblurd voor de privacy) met daarin een flesje met wensen (kleine sterretjes en paardenbloempluisjes) en een sleutelhanger met bijpassende bedels. Naast een klavertje 4 had ik 2 bedels gevonden met een bijpassende tekst (“life is tough but I am tougher” en “Every journey starts with one step”).

5 oktober was mijn laatste dag van de 3daagse. Omdat ik moeite heb met afscheid nemen besloot ik om er de hele week heel bewust mee bezig te zijn. Ik heb het ook van te voren aangegeven in de groep en iedereen was die laatste week nóg aardiger voor mij. Het afscheid was fijn, het was goed zo. De groep vond mijn afscheidscadeautje leuk en ik heb mooie woorden teruggekregen. Ze hadden mijn stoel versierd met slingers, want het was mijn feestje. ’s Avonds heb ik nog cadeautjes gekregen van mijn ouders en vriend, omdat ik zo hard gewerkt heb deze afgelopen 6 maanden. Van mijn ouders een toepasselijke ring in de vorm van een veer en van mijn vriend een mooie armband.

Na mijn afscheidsweek voelde ik opeens hoe ontzettend moe ik was. Ik was tijdens de therapie ook al heel erg moe, maar het was net alsof er nu nog meer vermoeidheid los kwam. Dus ik heb veel geslapen, geluisterd naar wat mijn lichaam nodig had en geprobeerd goed voor mezelf te zorgen. Het was al eeuwen geleden dat ik in bad was geweest, dus ik vond dit een goede manier om lief te zijn voor mezelf en rust te nemen. Ik verveel mij snel, dus vaak word ik ongeduldig als ik in bad zit, maar nu kon ik goed genieten van de rust.

De zool van mijn balletschoen was stuk, dus ik had nieuwe schoenen nodig. In Dronten zit geen winkel die die schoenen verkoopt, maar in Almere wel. En daar hebben ze ook nog andere leuke winkels. Dus samen met mijn moeder ging ik deze week winkelen in Almere. Eerst naar de danswinkel en daarna lekker shoppen. Ik heb o.a. heerlijke losse thee gekocht (Sinterklaasthee, met speculaaskruiden en marsepein) en een fijn paar nieuwe enkellaarsjes. Omdat mijn moeder en ik allebei een lastig lijf hebben, hebben we tussendoor even gezeten om bij te komen. En bij dat restaurantje hadden ze een zeer goed geslaagde carrot cake!

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

4 gedachten over “Achter de schermen #48 – het einde van mijn therapie”

Laat een antwoord achter aan Leonie Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.