Dag tegen het pesten – mijn verhaal

Op zondag komt er normaal gesproken geen blog online, maar ik wilde vandaag graag deelnemen aan de dag tegen het pesten. Ik ben jarenlang gepest en ik vind dit een goed moment om er over te vertellen. Ik hoop dat mijn verhaal mee kan helpen in de strijd tegen het pesten.

Wat is er gebeurd? 
Waar het fout ging weet ik niet, maar opeens vonden de kinderen in de klas het leuk om mij voor schut te zetten en buiten te sluiten. Dat werd in de loop der tijd alleen maar erger. Ze lachten als ik een fout maakte en ik werd altijd als laatste gekozen met gym. Ik werd buiten gesprekken gehouden en ik werd uitgescholden. Meestal ging het er om dat ik lelijk was. Ik verpeste hun uitzicht. Ook werd ik ruw aan de kant geduwd omdat ik in de weg zou staan. Docenten deden niks omdat het allemaal wel mee zou vallen. Het gevolg was dat de pesters voorzichtiger te werk gingen. Ze zorgden er voor dat docenten er niks van merkten zodat ze ongestraft door konden gaan.

Wie ben ik?
In de kleuterklas was ik een vrolijk, open en spontaan meisje. Dat meisje ben ik in groep 4 kwijtgeraakt. Ik werd steeds stiller. Ik kreeg steeds vaker het gevoel dat ik niet goed genoeg was zoals ik was. Want als ik mezelf was werd ik uitgelachen, uitgescholden of buitengesloten. Daarom probeerde ik op de rest van de klas te lijken. Maar dat hielp ook niet. Het pesten ging door. Daarom probeerde ik mezelf op een gegeven moment juist af te zetten tegen alles. Ik knipte mijn haar zodat ik stekeltjes kreeg, ik verfde mijn haar rood of paars en ik ging opvallendere kleren aantrekken. Ook dat hielp niet. Ik werd niet als stoer beschouwd, ik was nog steeds de kneus. Ik wist inmiddels niet meer wie ik was dus ik probeerde uiteindelijk maar gewoon de mensen na te doen die ik aardig vond.

Vrienden
Ik had weinig vrienden. Mijn beste vriendin en ik zaten vanaf groep 3 op een andere basisschool. Ook op de middelbare school zag ik haar alleen de eerste 2 jaar in de pauze. Daarna verhuisde ze. Op de basisschool had ik nog een andere vriendin. Daar bleef het dan ook ongeveer bij. Natuurlijk waren er nog wel een aantal mensen die ik wel aardig vond, maar echt vriendschap niet. Op de middelbare school was het bijna hetzelfde. In de eerste had ik helemaal geen vrienden. Daarna kwam ik in een andere klas en maakte ik een paar vriendinnen. In de klas werd ik vanaf toen ook minder gepest. Het was vooral buiten de lessen om.

Gevolgen
Door het jarenlang gepest worden ben ik veranderd. Ik ben een gesloten persoon geworden. Ik ben perfectionistisch geworden. Ik ben onzeker geworden. Ik ben bang om fouten te maken, dat ik niet leuk genoeg ben, dat ik iets niet goed doe. Ook heb ik jarenlang zo min mogelijk in de spiegel willen kijken omdat ik mezelf lelijk vond. Ik was de pesters gaan geloven. Door dit alles vond ik het eng om nieuwe dingen te doen. Daardoor zijn ook een paar dingen mislukt. Ik haatte mijn klas op de middelbare school zo erg dat ik geen moeite meer deed zodat ik van havo/vwo naar havo mocht, terwijl ik het niveau van vwo wel aangekund had. Ook ben ik gestopt met de PABO, omdat ik te onzeker was om voor de klas te staan. Ik voelde me niet gelukkig, omdat ik bang was om weer gepest te worden. Toen ik aan mijn 2e studie begon vond ik het doodeng. Ik was niet zozeer bang dat ik gepest zou worden, maar wel dat ik buiten de buit zou vallen. Ik moest van mezelf doorzetten, maar het liefst was ik thuis blijven zitten.
Een ander gevolg is mogelijk mijn conversiestoornis. Het komt niet 100% door het pesten, maar het is goed mogelijk dat mijn pestverleden wel een aandeel heeft gehad in het ontwikkelen van de conversiestoornis.

En nu?
Inmiddels heb ik het pesten voor een deel achter mij kunnen laten. Ik ben nu al 8 jaar niet meer gepest en het gaat weer beter met mij. Toch is dit pas een ontwikkeling van de laatste 4 jaar. Sinds ik mijn man ken heb ik weer geleerd dat ik de moeite waard ben en dat ik niet lelijk ben. Dat het nu beter gaat betekend overigens niet dat ik nergens meer last van heb. Ik vind mezelf nog steeds niet knap en het ontmoeten van nieuwe mensen blijf ik eng vinden. Ik ben inmiddels ook iets minder onzeker en perfectionistisch, maar ik denk nog wel regelmatig dat ik iets niet goed genoeg doe. Dat is vooral vermoeiend voor mezelf.

Naast de dingen waar ik nu nog last van heb kan ik nog steeds niet goed praten over wat er allemaal gebeurt is. Dat blijkt denk ik ook wel uit dit artikel. Het is meer een opsomming van feiten. Het lukt me namelijk nog niet om echt al die gevoelens toe te laten en uit te drukken. Ik moet ook toegeven dat ik vrij veel weggedrukt heb en mij ook niet heel veel details kan herinneren. Iets waar tijdens mijn conversiebehandeling ook aan gewerkt zal worden.

Stop met pesten!
Pesten maakt zoveel kapot, meer dan je ooit kunt denken. Het heeft vaak grotere gevolgen dan alleen verdriet. Als kind denk je misschien nog stoer te zijn, maar hoe voel je je als je 10 jaar later hoort dat iemand nog steeds last heeft van wat jij als kind hebt gedaan? Voel je je dan nog steeds stoer? Kan het je dan nog steeds niks schelen? Er wordt vaak gezegd dat je je moet voorstellen dat je een papiertje heel vaak tot een prop maakt. Als je het papier dan weer uitvouwt zie je de kreukels. Hoe vaker je er een prop van maakt, hoe erger de kreukels. Op een gegeven moment ontstaan er misschien zelfs scheurtjes. En dan? Je kunt een paar keer over het papier wrijven om het wat platter te maken of de scheurtjes plakken met plakband, maar het papier blijft er altijd beschadigd uit zien. Dit gebeurt ook met mensen die jarenlang gepest zijn. Ze leren er mee om gaan, maar ze worden nooit meer zoals ze waren.

 Hebben jullie ook ervaring met pesten?

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

3 gedachten over “Dag tegen het pesten – mijn verhaal”

  1. Wat ontzettend dapper dat je dit hier zo neer kunt schrijven. De kwetsbaarheid, de pijn en het verdriet zijn voelbaar als ik het lees. Misschien omdat ik je verhaal van 2 kanten ken; het pesten of gepest worden. Een pester zoekt gewoon een willekeurig iemand, probeert en probeert, geeft seinen af en als je reageert, verbaal of non verbaal heeft hij beet. Het zaadje van alle ellende is gezaaid. Jij kunt er niks aan doen, je bent net als iedereen goed zoals je bent, helaas ben je slachtoffer geworden. Ik geloof ook dat dit een groot deel van je conversiestooris veroorzaakt heeft maar mooi dat je dit inzicht al hebt voor je aan je behandeling begint, Ik had geen flauw benul toen ik in 2009 aan mijn behandeling begon, Ik snap nu ook de strengheid naar jezelf toe wat ik steeds in je blogs tegenkom, het moeten behalen van zoveel doelen, het moeten schrijven van zoveel op blogs. Ik wens je dan ook heel veel succes met je behandeling en ik denk dat deze je nog een heel eind kan brengen op weg naar je herstel.

    Beantwoorden
  2. Wat verschrikkelijk dat je zo bent gepest! 🙁 Knap dat je er zo open over bent! Pesten moet uit de wereld. Het maakt zoveel mensen ongelukkig en dat is verschrikkelijk.

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.