Achter de schermen #45 – therapie en vakantie

Zoals je misschien gemerkt hebt is er al een tijdje geen nieuwe Achter de schermen online gekomen. Deels omdat ik door de start van mijn therapie weinig tijd en energie had, maar ook omdat ik naast therapie niet zoveel meemaakte om over te schrijven. Daarom heb ik besloten dat ik tot het einde van mijn therapie 1x per maand een Achter de schermen plaats ipv om de week.

Ik moet dus 3 dagen per week naar Zeist voor therapie. Ik kan ’s ochtends wel heenrijden, maar dan kom ik daar al uitgeput aan en op de terugweg heb ik moeite met het open houden van mijn ogen. Niet echt veilig dus. Daarom heb ik via de verzekering geregeld dat ik word weggebracht en opgehaald door een taxi. Heel fijn, want meestal krijg ik maar een klein deel van de rit mee, omdat ik zo moe ben dat ik aan het doezelen ben.

Ik ben deze maand ook weer bij de pijnpoli geweest. Ik heb morfinepleisters, maar daardoor krijg ik veel uitslag op mijn armen. Met de pijnarts afgesproken dat ik over zou stappen op tabletten. Zelfde werking, alleen dan zonder de irritatie op mijn huid. Want ik heb inmiddels meerdere plekken op mijn huid waar een paar weken geleden een pleister heeft gezeten en in het begin doen ze ook pijn en jeuken ze veel.

Mijn vriend was 2 weken na mij jarig, dus ik was het weekend bij hem. We hebben afgesproken dat we tijdens mijn therapie in het weekend bij mij zitten (want dat kost minder energie en ik ben al niet zoveel thuis), maar voor zijn verjaardag maakten we een uitzondering. We hebben veel taart gegeten en ’s avonds met zijn vrienden spelletjes gespeeld. Altijd gezellig, omdat ik in mijn eigen omgeving eigenlijk niemand heb die spelletjes wil spelen.

De overstap van de pleisters naar de tabletten ging niet zo goed. Ik verging van de pijn en ik wist niet wat ik met mezelf aan moest. Mijn extra pijnstillers werkte niet, masseren werkte niet, de TENS werkte niet, dus als een soort wanhoopspoging ging ik in bad liggen, maar dat hielp ook niet. Dus ik heb ’s avonds de huisartsenpost gebeld omdat ik het niet volhield. Ik mocht extra normale pijnstillers nemen, maar dat hielp niet. Dus ik heb mijn morfinepleister weer opgeplakt en gewacht tot die 1,5 dag later weer gingen werken.

Ik heb dit jaar voor de 6e keer meegedaan aan Echte post is cool. Een soort swap tussen verschillende mensen. Ik kocht een paar cadeautjes voor mijn lootje en ik ontving een doos met cadeautjes van iemand die mijn lootje had. Het blijft altijd leuk en ik ga volgende keer ook zeker meedoen!

De afgelopen tijd waren er gelukkig een aantal mooie dagen. Daar heb ik intens van genoten. Ik merk dat ik aan het eind van de winter echt snak naar de zon en rondlopen in een t-shirt. Omdat ik nu zo moe was door de therapie gebruikte ik de zon vooral om in te lezen en viel ik na een paar minuten in slaap haha.

In de vorige Achter de schermen schreef ik al dat ik een intelligentieonderzoek gedaan heb bij Altrecht. Ze hebben daar een terrein vol mooie gebouwen, dus het voelt allemaal niet zo klinisch aan. Ik ben nu bezig met een autismeonderzoek. Dat kan helaas niet op de dagen van mijn therapie, dus ik moet dan nog een 4e keer naar Zeist toe. Tot nu toe zijn er 2 afspraken geweest. Maandag word ik gebeld of het nog nodig is dat mijn ouders komen om over mijn jeugd te vertellen, of dat de antwoorden die ik gegeven heb al duidelijk genoeg zijn.

Zoals ik van de week al schreef ben ik met mijn vriend een weekendje naar de Belgische Ardennen geweest. We hadden onwijs veel mazzel met het weer, het was het beste weekend van april! De omgeving is natuurlijk ook heel mooi, dus we hebben genoten. We zijn ook naar een klimbos gegaan, iets wat ik al heel lang wilde, dus dat was helemaal gaaf!

Je hebt net al gelezen dat ik verging van de pijn toen ik overstapte van de morfinepleister op tabletten. Ik heb het daarna nog een keer geprobeerd. Ik had telefonisch contact gehad met de pijnpoli en ik mocht de dosering wel verhogen. Dus dat geprobeerd, maar het werkte gewoon niet. Ik had weer heel veel pijn. Dus ik blijf voorlopig die pleister gebruiken en er moet gezocht worden naar een oplossing voor de huidirritattie of naar een alternatief wat wel werkt tegen de pijn.

Een paar maanden geleden ontdekte ik de website van stichting Postvriend. Dat is een platform waar mensen zich aanmelden die het leuk vinden om een kaartje te ontvangen omdat ze bijvoorbeeld ziek of eenzaam zijn. Daarnaast zijn er mensen die zich aanmelden omdat ze het leuk vinden om anderen een kaartje te sturen (allebei kan ook). Vervolgens worden er mails verstuurd naar de verzenders met een adres en wat informatie over de ontvanger (dat vul je zelf in). Ik was het al vergeten tot mijn brievenbus opeens ontplofte. Superleuk! Ik ontvang nog steeds af en toe een paar kaartjes, dus ik wacht even tot alles binnen lijkt te zijn en dan ga ik er een blog over schrijven.

 

Wat heb jij de afgelopen tijd allemaal gedaan?

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.