Fotograferen met mijn lichamelijke beperkingen

Laatst vroeg ik op Twitter om inspiratie voor een blogpost. A-typist kwam toen met de vraag of mijn manier van fotograferen werd beïnvloed door mijn chronisch ziek zijn. Dat vond ik wel een goede vraag dus vandaar dit artikel. Ik werd zelf ook even aan het denken gezet. Want wordt mijn manier van fotograferen er eigenlijk wel door beïnvloed? En op een positieve op negatieve manier? Bedankt voor de inspiratie!

fotografie chronisch ziek

Ik wil eerst even zeggen dat de titel veel extremer klinkt dan ik bedoel. Ik vind zelf namelijk niet dat ik het echt beperkingen kan noemen, omdat ik in principe alles kan, zolang het maar met mate is. Maar ik word wel door mijn lichaam beperkt dus bij gebrek aan een beter woord dan toch maar beperkingen.

De voordelen
Laten we positief beginnen! Zijn er voordelen van mijn ziektes bij het fotograferen? Ja. Ik ben lenig, behoorlijk lenig. Dus ik kan in de gekste houdingen gaan zitten om een foto te maken. Dat doe ik dan ook regelmatig. Iets uit kikvorsperspectief op de foto zetten? Geen probleem? Ik kan in meerdere houdingen gaan zitten om dat voor elkaar te krijgen zonder dat ik op de grond hoef te gaan liggen. Ik merk dat ik heel vaak in een vreemde houding zit of sta tijdens het fotograferen. En die houding is vrij essentieel om de foto zo te krijgen zoals ik hem wil. Dus in dit geval zie ik mijn hypermobiliteitssyndroom echt als een voordeel.

fotograferen met beperkingen

De nadelen
Helaas kan ik wel meer nadelen bedeken dan voordelen. Zo kan ik lang niet altijd op stap om te gaan fotograferen omdat ik te moe ben of teveel pijn heb. Ook moet ik soms eerder stoppen met het maken van foto’s, omdat het gewoon niet meer gaat. Verder werkt het voor mij niet goed als ik eerst een heel stuk moet lopen voordat ik foto’s kan moeten. In een dierentuin o.i.d. is het niet zo erg want dan kan ik tussendoor gaan zitten. In een natuurgebied waar je eerst een uur moet lopen voordat je dieren ziet is het wel een probleem. Een uur lopen is lang voor mij en als ik dan nog foto’s wil maken en nog een uur terug moet lopen is het te zwaar. Hierdoor zijn er dus een aantal plekken waar ik niet kan fotograferen, maar gelukkig blijft er nog genoeg over waar ik niet lang voor hoef te lopen!

Onderwerpkeuze
Dit is misschien wat minder voor de hand liggend, maar ik merk dat ik bepaalde stijlen en onderwerpen van fotografie vermijd. Mensen fotograferen vind ik bijvoorbeeld vreselijk. Waarom? Omdat er dan veel druk op staat. Mensen willen de foto tussendoor zien, ze verwachten dat hij mooi wordt omdat je zogenaamd weet wat je doet en er is veel chaos, zeker bij een groep mensen. Dat levert voor mij teveel stress op, wat weer slecht is voor mijn conversiestoornis. Maar ik vind het ook vervelend dat ik bij mensen tussendoor minder makkelijk kan gaan zitten. Nu ligt dat voor een groot deel ook aan mij, maar het is wel lastiger dan bij een bloem.
Macrofotografie vind ik juist wel heel erg leuk. Ik kan op 1 plek blijven, ik heb alle tijd om die ene bloem mooi op de foto te krijgen. Ik kan rusten wanneer ik wil. De bloem heeft geen verwachtingen van mij. Ideaal.

fotografie met beperkingen

Conclusie?
Je zou dus kunnen zeggen dat ik beperkt wordt door mijn ziektes in mijn manier van fotograferen. Toch ervaar ik dat niet heel erg. Er zijn nog zoveel mogelijkheden, dat ik de dingen die ik niet kan niet erg mis. Het is natuurlijk wel heel vervelend dat ik soms niet kan fotograferen of eerder moet stoppen, maar dat heb ik niet alleen met het maken van foto’s. Inmiddels ben ik dat dus wel gewend en kan ik er redelijk mee omgaan. En dat ik liever geen mensen fotografeer? Ach, er zijn zoveel fotograferen die meer met dieren en bloemen hebben. En daar vermaak ik mij prima mee, dus ook dat vind ik niet zo erg.

Wordt jouw manier van foto’s maken ook beïnvloed door bijvoorbeeld je lichaam? Of door iets anders?

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

13 gedachten over “Fotograferen met mijn lichamelijke beperkingen”

  1. Ik heb dan geen beperking maar wat jij zegt over mensen fotograferen herken ik wel, vooral de druk die er dan op staat om iets moois af te leveren! In dat opzicht zou mijn perfectionisne ook beperkend kunnen werken! Alleen ik ondervind daar lichamelijk geen hinder van.

    Beantwoorden
  2. Mooie blog! Leuk dat je zowel de voor- als de nadelen hebt beschreven. 🙂 Ik vind het voordeel stiekem ook wel een beetje grappig, hihi. Dat is wel herkenbaar voor me. Ik ga vaak in de raarste posities staan/zitten om een foto te nemen. Ach, alles voor het perfecte plaatje, toch? 🙂

    Beantwoorden
  3. Huhh, mijn reactie is maar voor de helft gepubliceerd haha. 😛 Mijn reactie was best wel lang, maar het komt hier op neer:

    Goed dat je je bewust bent van de positieve kanten! 🙂 Een beperking hoeft niet alleen maar negatieve dingen met zich mee te brengen, dus ik vind het extra mooi dat je dit even belicht.

    Beantwoorden
  4. Goed beschreven.
    Ik ben gestopt met fotografie door de Fibromyalgie, ik kon de camera niet meer vasthouden. Dus het werd een struggle om foto’s te kunnen maken.
    En zeulen met zo’n zware camera was echt geen optie meer. Ik voelde me naar wanneer ik steeds mijn super camera zag staan op de plank. Dus heb hem maar verkocht. Jammer maar ik kan er gelukkig mee leven dat dit iets is wat ik niet meer kan

    Beantwoorden
    • Dat lijkt me heel moeilijk! Ik heb een periode gehad dat het slecht ging met mijn handen en ik ook amper een camera vast kon houden, maar ik ben blij dat ik door handtherapie dat nu wel weer kan. Hoewel het in de winter alsnog moeilijk is om lang vol te houden.

      Beantwoorden
  5. haha, heel herkenbaar! ik ben wel eens met je mee geweest als je foto’s ging maken, en vond het heel bijzonder in wat voor houdingen jij je kunt wringen! heb je trouwens die roofvogel ook zelf gefotografeerd? die is super!

    Beantwoorden
  6. De enige ‘beperking’ dat ik heb bij ’t fotograferen is ’t feit dat ‘k niet door m’n knieën kan buigen of op m’n knieën kan zitten. Bij kikkerperspectief vind je mij dan ook volledig plat op de grond & kijk dan vooral niet naar de manier waarop ‘k terug rechtop kom. De reden? ‘k Ben 2x geopereerd aan m’n meniscus (Links & Rechts), waardoor hurken & diep door de knieën buigen niet meer lukt. ‘k Trek m’n plan wel door op de grond te gaan liggen 😉
    Ik ga ’t liefst in m’n eigen comfortzone gaan fotograferen. ‘k Haat stressen tijdens een belangrijke shoot, want dan ga’k fouten maken 🙁

    Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan Kelly Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.