Er zijn een aantal momenten in mijn leven geweest dat ik trots was. Maar het moment waarop ik het meest trots was? Dat is gemakkelijk! De dag dat ik mijn HBOdiploma in mijn handen hield was ik supertrots!
Ik ben altijd al een perfectionist geweest. Falen is geen optie. Ik eis veel van mezelf en ik moet al mijn doelen halen. Nadat ik mij ingeschreven had voor mijn studie besloot ik dat ik na 1 jaar mijn P moest hebben en na 4 jaar afgestudeerd moest zijn. Of dat besloot ik eigenlijk niet eens; het was logisch dat ik dat zou doen. Na 1 jaar had ik inderdaad mijn propedeuse gehaald. Op naar doel 2; mijn diploma. Helaas begon in jaar 2 mijn gezondheid te verslechteren, waardoor het studeren zwaarder werd. Toch heb ik geen moment getwijfeld aan mijn doel. Ik moest en zou binnen de 4 jaar mijn diploma halen, uitloop was geen optie. Met de nodige moeite en doorzettingsvermogen is het mij gelukt. Meer dan de helft van mijn medestudenten was het niet gelukt dus ik vond dat ik trots mocht zijn. Ik ben er nog steeds trots op trouwens!
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
Reacties Facebook
Reactie
wij waren en zijn ook super trots op jou!
xxx
Daar mag je ook heel trots op zijn, heel goed gedaan! (En als het wat langer had geduurd had je net zo trots mogen zijn, hihi!) Heel erg knap hoe je ondanks je fysieke situatie je toch mooi een diploma op zak hebt. Je bent een topper! 🙂
Dankjullie <3