Ik schrijf wel eens iets op mijn blog over hoe het met mij gaat. Mijn conversiestoornis speelt daar nooit een hele grote rol in. Omdat ik tijdens mijn behandeling er veel over schreef leek het mij goed om jullie weer een kleine update te geven.
Geen gevoel
Hoewel de echte verlammingsaanvallen nog steeds minder vaak voorkomen dan voor mijn behandeling, heb ik wel regelmatig dat ik geen gevoel meer in mijn lichaam heb. Soms als ik moe ben of stress heb, maar ook soms uit het niets, voel ik het gevoel uit mijn benen wegtrekken. Dit heb ik bijna een jaar niet meer gehad, maar inmiddels gebeurt het meerdere keren per maand. Het komt niet zover dat ik verlamd raak, maar dat ik mijn lijf niet voel is geen goed teken. Ik moet proberen om de balans weer terug te vinden. Om weer in contact te komen met mijn lichaam. Ik moet voorkomen dat het over een tijdje weer net zo erg is als 3 jaar geleden.
Grenzen
Ik kom er weer regelmatig achter dat ik grenzen heb en niets alles kan. Ik wil heel veel en mijn prestatiedrang is weer volop aanwezig. Ik ben dan wel chronisch ziek, maar ik wil aan de buitenwereld laten zien dat ik nog heel veel kan. Dat is voor een deel ook zo. Ik ben geen zielig hoopje die niks kan. Ik moet echter niet teveel van mezelf vragen. Rust nemen en genoeg nemen met minder. 2 weken geleden kreeg ik tijdens het werken bijna een verlammingsaanval. Ik wilde teveel, kon geen hulp vragen en raakte het overzicht compleet kwijt. Ik had aan de bel moeten trekken, maar dat deed ik pas toen ik het gevoel had dat die verlammingsaanval over een paar seconden zou komen.
Andere oorzaak?
Ik heb altijd gedacht dat ik een conversiestoornis heb ontwikkeld door overbelasting tijdens mijn studie in combinatie met mijn chronische ziektes. Sinds een paar maanden weet ik dat ik PTSS heb. Iets wat ook vaak een conversiestoornis veroorzaakt. Dus wellicht is het bij mij een combinatie van een trauma en overbelasting. Ik ben nu ook bezig met een intake bij Altrecht voor een behandeling van de PTSS. Mijn hoop is dan ook dat als ik minder last heb van de herbelevingen ik ook gemakkelijker in contact kan blijven met mijn lichaam.
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
Reacties Facebook
Reactie
Goed dat je er over schrijft. Begrip is ook een belangrijke om hulp te kunnen vragen.
Ik heb bij mijzelf gemerkt dat als ik mijn grenzen beter bepaal, ondanks dat ook ik heel veel wil, ik toch meer kan en uiteindelijk minder last heb.
Dat helpt bij mij inderdaad ook tot op een bepaalde hoogte. Dus dat probeer ik nu weer te bepalen. Dan heb ik in ieder geval meer rust in mijn hoofd
Ik vind dit zo heftig voor jou… Zou willen dat ik het weg kon halen zodat je er nooit meer last van hebt.( Ook al weet ik dat dat niet kan:(
Dankjewel voor je lieve reactie!
Alsjeblieft.
Sterkte, Leonie! Goed dat je er zo open over bent. Kan een steun zijn voor anderen. 🙂
Dankjewel! En dat is mijn insteek inderdaad. Ik hoop dat anderen in eenzelfde situatie er iets uit kunnen halen