Hoe gaat het met de behandeling tegen mijn conversiestoornis?

Ik heb al eerder een artikel geschreven dat ik in behandeling ging voor mijn conversiestoornis. Inmiddels is deze behandeling 1,5 maand bezig. Iedere dinsdag reis ik naar Altrecht voor een dag vol met therapie. Maar hoe gaat het nu? Voel ik mij beter? Werkt de behandeling al?

Stabiel
Ik kan nog niet zeggen dat het beter met mij gaat. Maar het gaat ook niet slechter. Daar was ik wel voor gewaarschuwd voor ik aan de behandeling begon, dus dat is al iets goeds! Verder merk ik nog weinig verandering. Dat is denk ik ook onrealistisch. Ik zit nu in het proces van herkenning en erkenning. Daarna kan ik dingen gaan aanpassen zodat ik mij hopelijk beter voel. Momenteel ben ik vooral bezig met te ontdekken wat ik voel. Niet alleen in mijn emotioneel, maar ook in mijn lichaam. Ik kan dat namelijk vaak niet verwoorden en heb vaak zelfs het idee dat ik niks voel. Dit is een eerste stap in het in contact komen met jezelf en met je lichaam wat juist belangrijk is voor mensen met een conversiestoornis.

Groepsbehandeling
Tijdens de behandeling krijg ik verschillende therapieën. Deze volg ik samen met een groep. Ik zit in de jongvolwassenengroep. Officieel voor 18-25 jarigen, maar ik mocht met mijn 26 jaar ook nog meedoen. We zijn met zijn zevenen en het idee is dat we ook van elkaar leren en elkaar helpen. De groep is heel divers. Sowieso qua leeftijd, maar ook qua woonsituatie en klachten. Ik ben de enige met een conversiestoornis. Verder zijn er vooral veel onverklaarbare pijnklachten.

Dagopening en dagsluiting
Dit klinkt meteen heel kliniekachtig en dat is het misschien ook wel. Je kent het vast wel uit films of boeken over psychiatrische instellingen. Je zit met zijn allen in een kring en vertelt hoe je week of dag was. Dat doen wij ook. ’s Ochtends verteld iedereen hoe zijn week eruit zag, wat het hoogtepunt was en of er nog bijzonderheden zijn. Ik zou bijvoorbeeld kunnen vertellen dat mijn arm verlamd is waardoor ik bij fysio en PMT dingen minder goed mee kan doen. Dan kunnen de therapeuten daar rekening mee houden.

Bij de dagsluiting gebeurt het tegenovergestelde. We kijken terug naar de dag. Wat ging er goed, wat hebben we geleerd? Zijn er dingen die we in het vervolg anders willen doen? Als iedereen aan de beurt is geweest moeten we samen een tip van de dag verzinnen. Dit is een tip waar we die week mee aan de slag kunnen. Aan het eind van de behandelperiode krijgen we een lijst mee met al die tips.

Psychosomatische fysiotherapie
Bij Altrecht is er geen standaard fysio maar psychosomatische fysiotherapie. We doen daar oefeningen voor het hele lichaam. Je leert op die manier je grenzen herkennen, maar je leert ook hoe je een beweging eventueel anders kunt doen zodat je minder pijn hebt. Ik heb in mijn leven al zoveel fysio gehad dat de oefeningen niet zo spannend meer zijn voor mij. Ik probeer vooral iedere keer op mijn grenzen te letten. Ik wil niet meer pijn krijgen dus ik probeer op tijd te stoppen. Dit was de eerste keer heel moeilijk omdat ik alles af wil maken en niet wil stoppen. Ik wil laten zien wat ik kan en ik wil zeker niet onderdoen voor anderen. Inmiddels gaat het iets beter. Ik merk namelijk dat het werkt en dat ik geen pijn krijg van de oefeningen. Toch blijft het nog even slikken als ik moet opgeven omdat mijn lichaam het niet aan kan. Ik hoop dat ik daar over een half jaar minder moeite mee heb. Maar voorlopig ben ik allang blij dat het mij lukt om te stoppen!

Groepsgesprek
Na fysio hebben we een half uur pauze. De hele dag door hebben we pauzes. Op die manier kan je bijkomen van een therapie, je hoofd leegmaken of nog wat dingen verwerken. Ook is er de mogelijkheid om op bed te gaan liggen in de rustruimte. Zo is het programma ook vol te houden als je je niet goed voelt. Na de pauze begint de gespreksgroep. Dat is een vrij open onderdeel. Natuurlijk worden er dingen besproken met elkaar, maar wat er wordt besproken verschilt per week. Iedereen kan onderwerpen inbrengen. Het kan een dilemma zijn, iets waar je mee zit of iets waar je niet goed mee om weet te gaan. Anderen kunnen dan tips geven of uitleggen wat zij in een zelfde situatie gedaan hebben. Er is een uur de tijd, dus meestal worden er 2 onderwerpen besproken. Daarna hebben we 3 kwartier pauze om te lunchen.

PMT en creatieve therapie
We hebben eerst 2 weken PMT en dan 2 weken creatieve therapie. Dat is vooral omdat het bij creatief wenselijk is dat je de tijd kan nemen om iets te maken en te bespreken. Daarom is PMT ook 2 keer achter elkaar. De therapeuten zijn wel altijd samen aanwezig, dus ook al is hun therapie niet aan de buurt zien ze toch de cliënten. Laat ik beginnen met PMT. Dat is namelijk het moeilijkst uit te leggen. Het is een afkorting voor psycho motorische therapie. Hierbij doe je dingen met je lichaam terwijl je ook voelt wat dat met je doet. Niet zozeer hoe het in je lichaam voelt, maar ook wat je er van vindt. Op die manier kan je uitzoeken waar bepaalde grenzen liggen. Vind je het bijvoorbeeld wel fijn als mensen dichtbij je staan? En vind je het fijn om met een open blik te lopen of loop je liever naar binnen gericht? Het is een beetje vaag en het is daarom moeilijk om helder uit te leggen.

Bij creatieve therapie moet je proberen iets te maken zonder te denken en daar een conclusie uit trekken. Je bedenkt dus niet van te voren dat je een bloem wilt tekenen. Je denkt aan een probleem en probeert dat vorm te geven. Waarom heb je gekozen voor die vormgeving? Wat betekent het? Zo had ik een beeldje gekleid die mij moest symboliseren. Het was niet slecht gelukt en gaf mijn probleem duidelijk weer. Prima toch? Nou het echt goede kwam tijdens de nabespreking. Toen zag ik dat zielige beeldje en realiseerde ik mij dat mijn probleem best heftig is. Ik kon het eindelijk goed tot mij door laten dringen omdat het wat tastbaarder was geworden door dit beeldje. Sterker nog, ik kreeg een conversieaanval omdat ik het zo heftig vond om naar dat beeldje te kijken.

Individuele therapie
Naast de groepsonderdelen hebben we om de week een gesprek met onze hoofdbehandelaar. Dit is nooit op dinsdag om het niet te zwaar te maken. Ik ga dus om de week nog een keer naar Altrecht voor een gesprek. Dit is nu nog maar 2 keer gebeurt, dus ik kan er nog weinig over zeggen. Ik denk wel dat ik er veel aan ga hebben, omdat ik het in het bijzijn van anderen heel moeilijk vind om mijn kwetsbare kant te laten zien. Ik denk dan ook dat ik bij het individuele deel grotere stappen kan maken met dingen verwerken en aanpassen dan bij de groepsonderdelen.

Systeemtherapie
Tot slot is er nog een therapie waar je met je omgeving heen gaat. 3 tot 4 keer tijdens de behandeling vindt zo’n systeemgesprek plaats. Het idee is dat mensen die dicht bij jouw staan je iets over jezelf kunnen leren. Maar misschien zijn er ook dingen waar je tegenaan loopt in het contact met je naasten die besproken moeten worden. Of heeft je familie misschien juist moeite met dingen die jij doet. Oftewel, veel mogelijkheden. Alles kan eigenlijk, zolang je er maar met je naaste omgeving zit.

Hoopvol
Ik heb nog tot oktober de tijd om dingen te leren. Ik ga er ook vanuit dat dit gaat gebeuren. Ik ben openminded en gemotiveerd. Ik wil echt heel graag beter worden. Ik wil weer een leven op gaan bouwen. Ik denk dat je met deze instelling al een heel eind bent. Ook denk ik dat de verschillende therapieën goed werken. Met alleen praten kan je namelijk ook niet alles bereiken. Ik durf niet te hopen dat deze behandeling zo goed helpt dat ik over een half jaar nergens meer last van heb en de conversiestoornis verdwenen is. Ik zit al jaren vastgeroest in bepaalde patronen en dat los je niet even in een half jaar op. Maar ik ben zeker hoopvol dat het dan een stuk beter met mij gaat en dat ik vanaf dan zelf verder kan gaan met dingen aanpassen om mijn leven te verbeteren.

liefs


Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |

2 gedachten over “Hoe gaat het met de behandeling tegen mijn conversiestoornis?”

  1. Ik vind het heel boeiend om te lezen over je behandeling bij Altrecht. Mooi dat je hoopvol bent. De behandeling klinkt echt fijn en goed – ook omdat er zo ‘rekening’ wordt gehouden met waar iedereen last van heeft. Dat lijkt me heel waardevol omdat er zo niet over teveel grenzen heen wordt gegaan.
    Heel veel succes de komende tijd. <3

    Beantwoorden
    • Ja dat is ook wel een reden waarom ik uiteindelijk voor Altrecht heb gekozen. Ik wil liever niet iets volgen wat een vast regime is en waar geen aanpassingen mogelijk zijn.
      Dankjewel!

      Beantwoorden

Laat een antwoord achter aan Kim Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.