Ik zit nu in de zevende week van mijn behandeling en ik heb 2 weken geleden mijn eerste evaluatie gehad, dus ik vond het tijd voor een therapie update. Er is namelijk al het een en ander gebeurd en zoals je vast al gemerkt hebt, heb ik naast therapie weinig tijd en energie voor andere dingen. Deze update had ik eigenlijk ook al eerder willen schrijven, net als heel veel blogs die nu alleen nog in mijn hoofd zitten, maar het lukt gewoon niet.
Ik zit 3 complete dagen bij Altrecht. Ik moet vroeg opstaan, zit de hele dag tussen de mensen en er is weinig tijd om te rusten. Zelfs zonder therapie is dat al vermoeiend. Ik maakte hiervoor nooit zulke lange dagen. Dat is ook de reden dat ik gestopt ben met werken. Maar nu is het nog extra zwaar, omdat ik de hele dag geconfronteerd word met mezelf. En als ik dan weer thuis ben? Dan gaat het in gedachten nog steeds door. Ik wist dat het zwaar zou worden, maar het is zwaarder dan ik had verwacht. Vooral dat ik niets kan doen op de dagen dat ik thuis ben valt mij zwaar. Ik wil namelijk ook dingen doen om te ontspannen, maar het gaat niet. Gelukkig word ik wel met de taxi gebracht en gehaald, want voor zelf rijden ben ik veel te moe.
Voordat ik met de 3daagse begon ben ik overgestapt op een andere antidepressiva. Daar ben ik blij mee, want daardoor voel ik mij een stuk beter. De paniekaanvallen zijn zo goed als weg en de herbelevingen en nachtmerries zijn minder. Hierdoor heb ik wat meer energie, maar word ik tijdens een therapie ook niet steeds afgeleid door bijvoorbeeld een herbeleving.
In de eerste weken ben ik ook gewisseld van pijnstillers. Ik heb morfinepleisters, maar daar kan mijn huid niet tegen. Dus ik zou tabletten gaan gebruiken. Dat was drama. Zelfs met een 3x hogere dosering verging ik van de pijn. Hierdoor kreeg ik weinig mee van de therapie. Ik was er wel, maar door de pijn nam ik eigenlijk niets op. Ik ben daarom toch weer begonnen met de morfinepleisters. Hierdoor is de pijn weer op een normaal niveau. Ik ben wel aan het experimenteren met dingen om mijn huidirritatie te verminderen.
Naast groepstherapie is er ook individuele therapie. Ook is er afwisselingen tussen praten en non-verbale therapie. Dat vind ik fijn, die combinatie werkt voor mij. Ik zit natuurlijk nog in een beginfase, maar toch zijn er al dingen gebeurd. Ik ben al meerdere keren geconfronteerd met mijn klachten. Ik voel soms mijn emoties. De therapeuten weten mij te raken. Er moet nog veel gebeuren, en ik vind het eng dat ik nog maar 4,5 maand te gaan heb. Maar als ergens de plek is waar ik vooruitgang kan boeken is het bij Altrecht.
Omdat ik zo moe ben heb ik 1 dag in de rustruimte gelegen met een conversieaanval, ben ik 1 dag eerder naar huis gegaan en 1 dag ziek thuisgebleven, omdat ik leeg was. Dit is natuurlijk niet de bedoeling. Ook is het niet ideaal om de hele dag uitgeput alles bij te wonen, maar bijna niets mee te krijgen. Ik vind het moeilijk om toe te geven, maar er moet iets aangepast worden om te zorgen dat ik het vol kan houden. Ik wil juist alles volgen en doorgaan, ik wil keihard werken. Maar ik moet accepteren dat rust nemen ook een goed leerpunt is. Dat dat ook bijdraagt aan mijn herstel. Dus dat staat voor deze week op het programma; kijken hoe alles haalbaar blijft en wat daar voor aangepast moet worden.
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
Hi Leonie,
Wat heftig allemaal, maar wat dapper dat je hierover ook updates geeft. Ik wens je veel sterkte toe en hoop dat het snel beter met je gaat.
Liefs,
Nadeche
Dankjewel!