Vorige week dinsdag was het zover. Ik was voor het laatst op de dinsdag in de jongvolwassenengroep bij Altrecht. Dat deel van mijn behandeling zat erop. Na een half jaar moest ik afscheid nemen. Hoewel ik het idee heb dat ik ook wel klaar was met de groep voelde het vreemd om afscheid te nemen. Het is toch een half jaar lang een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest. Het was een gewoonte geworden. Ik vond het fijn dat ik wist waar ik aan toe was. Nu staat alles weer open. Dat is goed, maar ook eng.
De behandeling
Ik heb dus een behandeling gehad in de jongvolwassenengroep bij Altrecht psychosomatiek (de Eikenboom) in Zeist. Ook wel JoVo genoemd. Hier staan twee keer 3 maanden voor. Je stroomt samen met een paar anderen in in een groep die de behandeling al 3 maanden volgt. Elke dinsdag begin je met de dagopening waarna je psychosomatische fysiotherapie krijgt. Daarna is er een groepsgesprek. De ene week heb je PMT (psycho motorische therapie) en de andere week creatieve therapie. Tot slot wordt iedere dinsdag afgesloten met een dagsluiting. Dit duurt 3 maanden. Daarna gaan de mensen die er al zaten weg en komt er een nieuwe groep. Je volgt weer 3 maanden therapie en dan neem je zelf afscheid. Uiteraard zijn er uitzonderingen van mensen die maar 3 maanden blijven of juist 9 maanden blijven, maar het idee is 6 maanden. Daarnaast heb je om de week een individueel gesprek met je hoofdbehandelaar en iedere 6 tot 8 weken een systeemgesprek met belangrijke mensen uit je leven.
Wat heb ik geleerd?
Ik ging naar Altrecht voor mijn conversiestoornis. Ik wilde dat ik minder vaak aanvallen zou hebben. Liefst helemaal niet meer, maar dat was onrealistisch. Er is geen concrete aanpak om de aanvallen te verminderen. Je moet op zoek naar de achterliggende oorzaak. Het was bij mij duidelijk dat stress een oorzaak was, maar er waren vast ook nog wel andere factoren. Ik ben veel bezig geweest met mijn gedachtekronkels. Hoewel het al veel minder is ben ik nog steeds perfectionistisch en ik ben te hard voor mezelf. Ik stel mezelf eisen die ik voor anderen onhaalbaar vind. Ik heb oordelen over mezelf die ik over anderen nooit zou hebben. In de hele linie moet ik dus aardiger en milder voor mezelf worden. Helaas leer je dat niet in een half jaar.
Het inzicht helpt mij wel. Ik wist wel dat ik streng was voor mijzelf, maar ik wist niet dat het zo’n groot probleem was. Door dit nieuwe inzicht kan ik mijn eerste reactie aan proberen te passen. Dat gaat de ene keer beter dan de andere. Het helpt wel dat ik geleerd heb om mijn behoeftes te herkennen en onder woorden te brengen. Ook iets wat nog moeilijk is, maar ook daar werk ik aan. Daarnaast voel ik mijn lichaam beter. Ik dacht dat ik door mijn balletachtergrond alles wel voelde, maar ik bleek nog veel te negeren. Zo kan ik nu voelen wanneer er een conversieaanval aan zit te komen en door direct rust te nemen de aanval voorkomen. Tot slot heb ik geleerd dat het niet erg is om kwetsbaar te zijn en dingen te delen met anderen. Niet dat ik het nu leuk vind om te doen, maar het behoort nu wel tot de mogelijkheden.
En nu?
Zoals ik al zei ben ik nog te hard voor mezelf. Ook zijn er nog een paar thema’s die nog niet helemaal afgerond zijn. Daarnaast vind ik het doodeng om nu helemaal te stoppen met therapie. Oftewel; ik wil door. Maar hoe, wat en waar? Altrecht heeft een optie voor een verdiepingsgroep. Dan heb ik weer een half jaar lang een complete dag verschillende therapieën. Dezelfde als bij de JoVo, maar je gaat een stap verder en het is met volwassenen. Ik heb alleen geen behoefte aan al die therapieën. Met alleen PMT en individuele gesprekken ben ik tevreden en ik wil niet weer ergens een half jaar aan vast zitten. Ik ben zelf dus op zoek naar een andere optie, het liefst hier in de buurt. Zeist is namelijk ook een uur rijden. Er zit een goede therapeut hier in Dronten, de GGZ in Lelystad is een optie en anders is een individueel en kleiner traject misschien mogelijk bij Altrecht.
Welke optie het ook wordt, ik moet ook buiten therapie blijven werken. Ik ben begonnen met het veranderen van mijn vaste patronen, maar dat moet ik vast blijven houden. Anders verval ik zo weer in mijn oude gedrag. Ik moet aan mijn grenzen blijven denken en lief zijn voor mezelf. Ik ben al zo ver gekomen in slechts een half jaar dat ik met vertrouwen durf te zeggen dat het mij gaat lukken. Ik weet dat ik de rest van mijn leven rekening met dingen moet houden omdat die conversiestoornis altijd aanwezig blijft, maar ik weet ook dat het haalbaar is om zonder aanvallen door het leven te gaan als ik aan mezelf blijf denken.
Volg mij ook via Facebook | Twitter | Instragram |
1 gedachte over “Heeft de behandeling voor mijn conversiestoornis geholpen?”