Dyslexie, ook wel woordblindheid genoemd. Ik heb het. Ik ben dyslectisch. Belachelijk woord voor iemand die moeite heeft met schrijven en lezen. Wie dat ooit bedacht heeft… Maar goed, ik weet hoe ik dyslexie en dyslectisch moet schrijven. Dat scheelt weer. Maar dat betekent niet dat ik nergens last van heb. Misschien heb je het ooit wel gemerkt. Benieuwd hoe ik mijn dyslexie ervaar?
Getest
Laat ik beginnen met zeggen dat ik niet de meest dyslectische persoon ben die je ooit zult tegenkomen. Maar dat had je zelf ook al bedacht, anders kon ik nooit een blog hebben. Of Communicatie gestudeerd hebben. Maar toch heb ik het en dat merk ik bijna dagelijks. Ik heb er alleen goed mee om leren gaan. Ik bedacht ezelsbruggetjes voor mezelf en kon het voor een deel met intelligentie opvangen (niet arrogant bedoeld). Daarom is het bij mij ook pas vastgesteld toen ik op de middelbare school zat. Voor die tijd werd gewoon gedacht dat ik slecht was in spelling. Mijn moeder wilde het graag laten uitzoeken, maar omdat ik te oud was moest dat bij een apart instituut ipv op school. En ja hoor, ze had gelijk; ik was zo dyslectisch als een deur.
Lees verder
